Borstvoeding na een spoedkeizersnede

Met 41.2 week is onze zoon Bodhi uiteindelijk ingeleid. Na 1.5 dag is mijn water gebroken en begonnen direct de weeen. De ontsluiting ging erg langzaam en uiteindelijk hebben ze om 22uur s’avonds besloten om een spoedkeizersnede uit te voeren. Ik voelde me een gefaalde mama. Het lukte mijn lichaam niet om snel zwanger te worden, om zelf een bevalling te starten en om zelf ons kindje in deze wereld te brengen. 

Onderweg in de lift naar de OK vraag ik nog ‘hee hoelaat is het eigenlijk?’ En de verpleegkundige zei ‘22uur’. Okee, ik heb dus 13 uur gedaan over 10 cm ontsluiting en 1.5 uur gedaan over persen maar ons kindje komt eindelijk! Ik plaats een ‘vriendelijk verzoek’ om te wachten met ons kindje uit m’n buik te halen tot 22.22 (dat zal vast geluk brengen). Iedereen kijkt me aan alsof ik gek ben maar m’n man zegt ‘ja, das Simoon!’. 

Uiteindelijk komt Bodhi in onze armen! En ik beslis meteen vanaf nu alles op alles te zetten om hem het beste te geven van alles! Ik besluit borstvoeding te proberen. Helaas lukte het niet direct dus kreeg Bodhi na een tijdje een mini flesje omdat zijn glucose levels te laag waren. 

De volgende ochtend hebben mijn man en onze zoon in mijn kamer geslapen, fijn, veilig! Want het is toch allemaal best eng als je lijf even opengemaakt is en je dus niet direct alles kunt wat je gewend bent. 

Ik krijg van een verpleegkundige een kolfapparaat en ze legt me uit hoe alles werkt omdat Bodhi voeding nodig heeft voor betere glucose levels en omdat het aanhappen niet echt werkt. ‘Dit kan ik, dit moet mij lukken!’

Helaas wordt Bodhi na 1.5 dag ook geel en blijkt hij met geelzucht ‘onder de blauwe lamp’ te moeten. Ook dit voelt weer als ‘falen’. Mijn kindje heeft geen gezonde start, komt dit omdat de bevalling mij niet lukte?

Inmiddels probeer ik ook al 1.5 dag te kolven, zelfs nadat een neo-verpleegkundige weigerde om mijn colostrum uit het flesje te schrapen. Ik had gehoord dat dit ‘het gele goud’ was dus dit deed mij zeker verdriet! Ik deed toch mijn best? 

Maar we zetten door! We blijven proberen en ik blijf me aan mijn eerste afspraak met mijn zoon houden, hij verdiend het beste van mij! 

 Toen Bodhi na 5 dagen met ons mee naar huis mocht heb ik besloten me neer te leggen bij het feit dat aanhappen misschien nooit gaat lukken, dus word ik een ‘kolfmama’. Op dag 6 kolf ik zelfs 50cc uit beide borsten na ongeveer 20 minuten en ik ben zo trots dat ik er zelfs een foto van maak! Mijn productie is niet geweldig, maar het voelt elke keer als een overwinning als er wat uitkomt. 

Al snel besluiten we ons kindje de fles te geven met kolfmelk en toch te blijven proberen. En na 3 weken lukt het! Na alle tegenslagen en huilmomentjes hapt Bodhi aan en hij drinkt! Eindelijk kon ik ervaren wat zoveel andere mama’s ook ervaren, écht dat gevoel van samen! ‘S nachts krijgt Bodhi een flesje kolfmelk die mijn man geeft zodat ik kan kolven om mijn productie wel op peil te houden. Dit ritme voelt goed! 

Door de moeilijkere start geef ik uiteindelijk borstvoeding totdat Bodhi 15 weken is. Ik heb het ervaren als 15 mooie weken, had het graag langer willen doorzetten maar ik moest ook aan mezelf denken en mijn lijf kon niet meer. 

Moraal van het verhaal? Luister naar je lichaam en naar je gevoel! Accepteer de hulp van je partner dan wel familie of vrienden en laat je niet uit het veld slaan door tegenslagen! We kunnen het :-)!