Borstvoeding, mijn verhaal en ervaring.

Vanaf het moment dat ik zwanger was zei ik 'ik ga proberen borstvoeding te geven'. Ik hield het altijd een beetje 'safe', want ik wist niet of ik dit enkel ging proberen en of dit wel bij mij ging passen. Dat ik het wilde proberen, dat was duidelijk, maar voor hoe lang en of ik dit na een dag nog wel wilde, wist ik niet. 

Op 13 april 2022 is onze prachtige dochter Noé geboren. Toen ze geboren was heeft ze gelijk een hele tijd bij mij op de borst gelegen, wat een fijn en bijzonder moment was dat. 

De eerste dagen van de borstvoeding ging niet vanzelf, in tegendeel zelf. Noé vond de weg naar mijn tepel niet en als ze deze al had gevonden viel ze in slaap. Toch ben ik het blijven proberen omdat ik voelde dat het iets bijzonders was. Mede dankzij onze fantastische kraamhulp Kim die allerlei manieren wist te bedenken. We begonnen met de kolf, dit om de melkproductie bij mij opgang te helpen en als er dan een druppel aan hing, gelijk Noé aanleggen zodat ze wist dat ze hier voeding kon krijgen. Intussen kreeg Noé natuurlijk bijvoeding omdat wij samen nog niet de weg naar de borstvoeding hadden gevonden. Helaas bleek met enkel kolven, niet de manier te zijn. Noé vond dan wel de weg naar de tepel, maar ook het vacuüm aan de borst wilde niet. Totdat Kim bedacht dat tepelhoedjes wel eens het ei van Columbus kon zijn. En ja hoor, dit werkte perfect. Twee/drie dagen na de bevalling dronk Noé aan de borst. Weliswaar doormiddel van de tepelhoedjes, maar ze dronk en ook ik voelde mij er prettig bij. 

Op de 4e dag van onze kraamweek begon Noé in de avonden te clusteren. Nu weet ik wat het is, maar jeetje wat heb ik mij die nacht schuldig en vooral ook moe gevoeld. Vanaf 21.00 uur tot een uurtje of 03.00 uur wilde ze alleen maar bij mij drinken. Zodra ik haar had aangelegd dronk ze 45 minuten. Na die 45 minuten legde wij haar in haar bedje en na 15 minuten begon ze weer heel erg te huilen. Aangezien borstvoeding voor ons totaal nieuw was en we dus niet wisten of ze voldoende binnen kreeg, legde ik haar maar weer aan. Zo gingen uren voorbij. We hebben haar zelfs deze nacht bijvoeding gedaan en hebben de volgende ochtend aan de kraamhulp 'ons probleem' voorgelegd. Gelukkig legde ze ons uit dat dit 'clusteren' is en dat dit heel normaal is. Maar poeh, wat vermoeiend was dit. De dagen erna deed ze dit nog een paar keer, maar niet zolang. We hebben toen ook besloten om in de avonden geen kraamvisite te ontvangen, maar heerlijk als gezin om de bank te zitten en dat ik op deze momenten van clusteren in rust Noé kon voeden. 

Onze kraamweek was voorbij en we moesten nu op eigen benen staan. Dit lukte ons aardig als kersvers gezin en we deden het echt samen. Wel vond ik het borstvoeding geven echt zwaar. Op de momenten dat er visite was en ik borstvoeding moest geven, ging ik naar boven. Niet persé omdat ik mij schaamde, maar omdat ik die rust nodig had om naar te voeden. Ze dronk namelijk gemiddeld 45 minuten tot een uur. Je kan je voorstellen dat dit erg veel van je lichaam vraagt. Vooral als je 1,5 a 2 uur later weer 45 minuten lang mag voeden. Ik leefde echt van voedingsmoment naar voedingsmoment. Verhalen van anderen waarbij alles vlekkeloos liep kon ik niet aanhoren. Ik wilde het zo graag, iets wat ik vooraf niet verwacht had. Wat had ik dan aan verhalen waarbij alles goed ging? Tips zijn altijd welkom geweest, maar naar mijn idee liep het goed. Noé dronk volop en was een tevreden baby. Het enige was dat ik lang zat om haar te voeden, maar als je kindje tevreden is en het goed doet? Dan heb je dat ervoor over toch?

Met 3,5 week gingen we voor het eerst op vakantie met Noé. Gewoon in Nederland, maar even heerlijk weg als gezin. Geen kraamvisite, geen huishouden, alleen elkaar & de borstvoeding. Voordat we gingen rijden gaf ik Noé borstvoeding, op het moment dat we aankwamen gaf ik haar weer voeding. En zo ging het de hele vakantie. Noé kreeg voeding, daarna konden wij op pad (namen een gekolfd flesje mee) en daarna moesten we weer thuis zijn voor de volgende voeding. In restaurants of op andere plekken gaf ik haar geen voeding. Als het een kwartiertje zou duren, zou ik dit overwogen hebben. Maar om een uur lang in een restaurant te zitten om haar te voeden, vond ik te ver gaan. Alles paste we aan op haar voeding. Zonder enige spijt overigs, want ik genoot ervan om haar te voeden en zo was zij ook erg relaxt. 

De week nadat we thuis kwamen van onze mini vakantie was het tijd voor de eerste afspraak bij het consultatiebureau. Noé was de laatste keer (einde kraamweek) onder haar geboortegewicht geëindigd. Dit komt wel vaker voor bij kleintjes en daar hoefde we ons geen zorgen om te maken. Voor ons gevoel was ze gegroeid en we keken dan ook erg uit naar deze afspraak, samen voor het eerst naar het consultatiebureau. Daar gingen we, met z'n drieën. We mochten haar op de weegschaal leggen en ik zag de getallen staan. Yes, dacht ik, boven haar geboortegewicht. We mochten nog even plaats nemen voordat we geroepen werden. Mike en ik hadden het erover en we waren zo trots dat ze zwaarder was geworden, totdat we geroepen werden door de arts. We gingen naar binnen en daar veranderde mijn blijdschap in verdriet. Er werd ons medegedeeld dat Noé veel te licht was voor haar leeftijd en het kwam erop neer dat dit aan mij lag. Ze wilde ons graag aan het einde van de week weer zien. We liepen naar buiten en ik barste in tranen uit. Ik deed toch volop mijn best? Gaf haar continu voeding en ze is zo tevreden. Verslagen belde ik mijn moeder op om dit te vertellen. Ook op Instagram deelde ik mijn verhaal en ik kreeg veel steun en handige tips van bekenden en onbekenden. Heel vaak kreeg ik te horen dat ze op het CB een standaard tabel aan houden voor kindjes die flesvoeding krijgen en dit anders is dan kindjes die borstvoeding krijgen. Vrijdags moeten we terug. Noé werd weer gewogen en ze was voldoende gegroeid in die paar dagen. Wat was ik trots en blij. Wel moesten we een paar dagen later terug komen omdat ze het in de gaten wilden houden. Tips vanuit het CB kregen we niet. Als ik vragen had, werden deze niet beantwoord, erg frustrerend vond ik. Een paar dagen later waren we er weer. Helaas bleek Noé weer niet voldoende gegroeid. Zo bleef het weken lang doorgaan. 2x per week zat ik met haar bij het consultatiebureau om haar te wegen. Erg tijdrovend in je kraamtijd, maar alles voor je kleintje toch? Ondertussen probeerden wij allerlei manieren zodat zij voldoende zou groeien van mijn voeding, met tips via het internet tot aan tips van een lactatiekundige. Enkele voorbeelden van wat we zoal geprobeerd hebben:

- Zonder tepelhoedjes (wat vond ik dit spannend, bang dat het pijn zou doen, maar dit voelde hetzelfde als met tepelhoedjes)

- Tussendoor kolven

- Als ze klaar was met drinken aan de ene borst, nog aan de andere borst aanleggen voor een toetje (dit wilde madam niet, ze sliep dan en dronk echt niet meer) 

- Halverwege van borst wisselen (daar verloor ze alleen maar gewicht mee) 

- Na de borstvoeding, nog wat gekolfd melk geven (ook daar groeide ze niet van) 

- Ochtendvoeding aanleggen, daarna borsten afkolven etc. de gehele dag door zodat ze om de borstvoeding 90cc gekolfd melk binnen kreeg. 

Dit laatste is het allerlaatste wat we geprobeerd hebben op advies van de lactatiekundige. Deze manier voelde voor mij prettig en Noé leek hier goed op te gaan. De avond ervoor had ik het er met Mike over dat als ze nu weer niet voldoende gegroeid was, ik zou stoppen met borstvoeding geven. Ik had van alles geprobeerd en hoe mooi ik het geven van borstvoeding ook vond, nog meer proberen zal mij meer stress opleveren dan dat ik en onze dochter nog genieten van de fijne momenten borstvoeding. 

14 juni 2022:

De dag dat ik voor het eerst weer vol goede moed naar het consultatiebureau ging. Ik deed alles precies zoals de lactatiekundige zei, Noé was tevreden en ik voelde mij er ook goed bij. Vol trots ging ik naar binnen. Noé werd gewogen en ik dacht al te zien dat ze of niet of heel weinig gegroeid was in gewicht. Ik mocht het kamertje naar binnen, een andere vrouw die ons tot nu toe geholpen had. Een mega lieve vrouw, die ook vroeg wat ik deed met de borstvoeding, eerlijk maar rustig van alles uitlegde en zei dat ze niet voldoende groeide en echt wilde helpen. Ze wilde mij nog wat tips geven, maar ik gaf aan dat als ze nu maar 40 gram gegroeid was in een week (voorheen groeide ze wel meer) ik dan al voor mijzelf besloten had te stoppen. Toen ik dit uitsprak, rolden de tranen over mijn wangen. Ik die vooraf nooit verwacht had met zoveel liefde borstvoeding te mogen geven, vond het nu heel moeilijk om de knoop definitief door te hakken. Het besef dat ik die ochtend haar voor de laatste keer had aangelegd was nog het zwaarst. De verpleegkundige van het CB gaf mij goede tips om over te stappen op flesvoeding. Ik ben gelijk daarna op pad gegaan om van alles aan te schaffen, want wij hadden niks hiervan natuurlijk in huis. 

De overgang van borstvoeding op kunstvoeding vond ik zwaar en emotioneel. Ik ben nooit tegen kunstvoeding geweest, dus dat vond ik niet zo erg. Maar haar nooit meer aanleggen, vond ik wel even pittig in het begin. Ook was ik bang dat ze niet goed op de kunstvoeding zou reageren. Ze deed het zo goed (op de groei in gewicht na) op de borstvoeding, straks zou ze door de kunstvoeding krampjes krijgen, niet meer zo goed slapen etc. Gelukkig is dit alles ontzettend meegevallen. In het begin wilde ze na de voeding nog een hele tijd met mij knuffelen. Wat ook wel logisch is, ze zat met de borstvoeding altijd 45 minuten bij mij te drinken en dat een aantal keer per dag. Nu ze flesvoeding kreeg, dronk ze een kwartier en was het klaar. Ik heb haar ook vooral lekker veel met mij laten knuffelen. Dit voelde voor ons allebei erg fijn en vertrouwd. Ze heeft verder geen enkele ' hinder' ondervonden van de overstap naar flesvoeding en ik ook niet. Het enige is dat ik af en toe deze bijzondere momentjes nog wel eens mis, maar aan de andere kant heb ik er zoveel meer vrije tijd voor terug gekregen. 

Ondanks dat het een lastige keuze is geweest om te stoppen, ben ik ook heel trots dat ik deze keuze heb gemaakt. Noé groeit eindelijk goed, is nog net zo vrolijk als voorheen en ze heeft natuurlijk wel twee maanden borstvoeding gekregen. Een fantastische tijd die ondanks dat het erg zwaar was, zo bijzonder mooi is geweest. 

Wat ik iedereen wil meegeven is dat het niet altijd vanzelfsprekend is, dat de borstvoeding gelijk op gang komt en dat als het opgang gekomen is, het ook wel de nodige struggles met zich mee kan brengen. Pijn met borstvoeding heb ik gelukkig nog ervaren, maar opstart problemen en een achterblijvende groei bij ons meisje wel. Het kost erg veel tijd, tijd die ik wellicht anders had kunnen besteden. Maar aan de andere kant, hele fijn tijd die ik samen met ons kleine meisje heb door mogen brengen. Doe wat goed voor je voelt! :)