Borstvoeding keer drie

De bevalling liep niet vlekkeloos, helemaal uitgeput lag ik twee dagen bij te tanken op een andere kamer. Onze drie meiden bleven bij papa, ik moest aansterken.

Mijn wens was om borstvoeding te geven, niet gescheiden te worden van onze meiden en meteen aan de slag te gaan. Natuurlijk loopt je planning altijd anders; die van mij liep in de soep.

Toen ik woensdagavond bijkwam van de narcose, was het een grote rollercoaster (Het hele verhaal lees je in mijn bevallingsverhaal). Gelukkig ging het met onze meiden wel heel goed, maar ik, ik was een hoopje ellende. Ik werd naar een aparte kamer gebracht waar ik kon bijkomen, met de focus op mijn herstel. Vrij snel kwam Alex langs met de meiden samen met één van de lieve zusters van de kraamafdeling. Onze wens was om borstvoeding te geven dus we probeerden één van de meiden aan de borst te leggen. Al snel werd ik helemaal naar en vielen mijn ogen opnieuw dicht. Het was te snel voor mij, er werd besloten dat ik echt rust nodig had. De vrijdag die daarop volgde probeerden we het weer, ook begon ik met kolven maar veel resultaat was er niet. Stug ging ik door, ik probeerde het opnieuw en opnieuw, met resultaat. Na heel veel proberen en opnieuw aanleggen, is het op zaterdagavond uiteindelijk gelukt. Het was wel pittig, want kolven was tot dusver helemaal niet gelukt.

Op zondagochtend mochten wij naar huis, heel gek, ik had het zo anders verwacht. In mijn hoofd zouden we langer in het ziekenhuis moeten blijven. Gelukkig ging alles zo goed en waren we in vijf dagen thuis.

Bij thuiskomst kwam de kraamverzorgster en ging ik netjes verder met de borstvoeding.

Het mocht toch niet baten, ik bleef een beetje hannesen en ik bleef toch weinig melk produceren. De elektrische kolf was al helemaal geen succes dus kolven deed ik met een handkolf.. jeej.. Met de handkolf wat ik een eeuwigheid bezig om een inimini beetje melk te produceren. 

Mika viel veel af, dit zorgde voor veel stress bij mij. Door de matige productie die ik produceerde en alle andere meespelende factoren kozen we ervoor om alleen Mika nog borstvoeding te geven, zij had het immers echt-echt nodig. Zij moest aankomen om ziekenhuisopname te voorkomen. Ik hield dit ongeveer 4 weken vol, toen was de koek op. Mika was weer op een mooi gewicht en die handkolf daar kon ik alleen maar van huilen. Helaas was borstvoeding bij ons geen succes, hoe graag wij dit ook wilde.

Nu 1,5 jaar later kijk ik er nuchter op terug, als het opnieuw kon had ik dingen anders aangepakt. Ik had mij niet laten pushen en had het mij nooit zoveel stress laten opleveren, misschien had het dan natuurlijk gegaan en was het vanzelf gekomen.

Natuurlijk kunnen we de tijd niet terugdraaien en ben ik onwijs trots dat ik heb doorgezet en onze meiden, voornamelijk Mika, vier weken lang gecombineerd gevoed heb! 

Liefs, 

Graziëlla