Borstvoeding, het lukt niet!

Afgelopen week was het de week van de borstvoeding, dat zal niemand ontgaan zijn ;)! & nu dacht deze spuitelf om zelf ook het avontuur te delen.

De keuze was voor mij snel gemaakt, als wij een kindje zouden mogen krijgen wilde ik heel graag borstvoeding gaan geven. Het leek me zo mooi en magisch om dat moment samen te hebben met je kindje. Helaas was dit van korte duur en dat is nu oké, maar ook ik heb hier flink van zitten balen en het gevoel ervaren dat ik faalde.

Ik heb er in mijn zwangerschap niet te vaak bij stilgestaan dat het ook niet zou kunnen lukken, borstvoeding geven. Mijn partner en ik hebben destijds wel samen afgesproken om dit te gaan proberen, maar mocht het niet lukken er ook geen forse strijd van te maken. Je wilt er tenslotte niet overspannen van raken.

Ik had een flinke bevalling, we moesten ook even ter observatie in het ziekenhuis blijven. Mika hapte wel aan, maar het kwam niet meteen op gang. Kan gebeuren, ik had nogal een prestatie geleverd waar mijn lichaam ook even van moest bijkomen. Savonds, eenmaal thuis, bleven we Mika aanleggen. Helaas kreeg ik de volgende dag koorts en mochten wij weer een ritje naar het ziekenhuis maken. Een Coronatest volgde (Negatief uiteindelijk), dus moesten wij in het ziekenhuis in isolatie. Prima, maar daar kwamen de verpleegkundigen dus niet graag. Ondertussen moest Mika wel gevoed worden en bleef ik het proberen, maar ergens voelde ik al dat het niet lekker zat. Hij hapte wel aan maar liet ook vrij snel weer los. Ik zag geen melk en hoorde hem ook niets doorslikken. Ik werd steeds onzekerder en vanuit het ziekenhuis kwam ook weinig hulp, ondanks dit aangegeven te hebben. We mochten naar huis en kreeg van de kraamzorg tepelhoedjes om te kijken of Mika via deze manier beter wilde aanhappen. Dit leek te lukken en hiermee ging het drinken beter… dachten wij! Die nacht bleef Mika huilen, niks hielp… wiegen, troosten, geen krampjes, hij had honger!! Mijn partner voelde dit zo goed aan en heeft een klein flesje kunstvoeding gemaakt (gelukkig al iets op voorraad gehaald voor de bevalling).

De volgende dag moesten wij wederom naar het ziekenhuis omdat mijn bloed en urine waardes wat afwijkend was. Ik had een blaasontsteking en ringworm op mijn arm. Hier kreeg ik antibiotica voor. Op dag vier werd Mika gewogen en bleek hij teveel zijn afgevallen, mijn gevoel was dus juist… hij kreeg niet genoeg voeding binnen. Er werd een kolfapparaat gehuurd om op die manier mijn melkproductie beter op gang te laten komen. Helaas heb ik er nooit meer dan 90CC per dag uit kunnen halen. We gingen over op extra (kunst) bijvoeding. Ik heb dit vier weken volgehouden… voeden, kolven, voeden, kolven. De keren dat Mika werd aangelegd dronk hij kleine beetjes maar moest alsnog elke voeding bijgevoed worden. Ik leek wel een melkfabriek, alleen dan een defecte, charmant. Ik haalde er geen plezier meer uit, het was te vermoeiend. Ik haalde helaas maar een voeding per dag uit mijn borsten. Ja dit was falen… ik had zoveel geprobeerd maar kon mijn zoon niet bieden wat hem groter en sterker maakt, mijn melk, mijn goud!

Naar alle waarschijnlijkheid is het niet gelukt door de koorts en antibiotica die ik kreeg en is daardoor de productie niet goed op gang gekomen, helaas!

Uiteindelijk gaf het veel rust om volledig over te gaan naar kunstvoeding, hij kreeg genoeg binnen, was tevreden wat het belangrijkste is. Ik ben blij het geprobeerd te hebben, dat ik alles heb gegeven wat binnen mijn macht lag. Maar het gevoel van falen heb ik gehad, de nodige tranen zijn gevloeid en dat heeft even moeten slijten.

Sidenote: Met deze antibiotica mocht ik borstvoeding geven. 

Liefs, x