Body Bizarre, maar dan dichtbij
En dan ben je weer heel erg dankbaar dat je in Nederland woont met goede medische voorzieningen en zorgverzekering.
Eén van mijn secret flaws is het kijken van documentaires op TLC. Bijvoorbeeld Toddlers & Tiara’s, 19 kids and counting en Return to the Amish. En ook body bizarre.
Het is inderdaad bizar wat het menselijk lichaam allemaal aan kan. Hoe het menselijk lichaam zichzelf kan vervormen. En vooral ook, hoeveel het de menselijke geest aankan en toch naar manieren zoekt om te overleven. Onder welke erbarmelijke omstandigheden dan ook. En op een avond zag ik een vrouw in de aankondigingen voorbij komen waarbij haar voeten achterste voren stonden.
Het leek heel erg op de stand van de voeten van Guido, met als enig verschil dat haar voeten redelijk plat op de vloer stonden. Ze woont in een stad in China, niet dichtbij Shanghai of Beijing en daarmee ook niet vlakbij hoogstaande medische wetenschap.
Ik ben zelf op een studiereis een keer in verschillende Chinese ziekenhuizen geweest. In verband met een mede-student die uiteindelijk hartritme stoornissen bleek te hebben. (niet handig in combinatie met jetlag, weinig slaap, alcohol en de spanning van een totaal andere cultuur en opdrachten die je moet doen). Het eerste ziekenhuis waar we terecht kwamen was het volks-ziekenhuis. Ruwe houten vloeren met donkere plekken erop van vocht (bloed? Schoonmaakmiddel?). Niet een plek waar je graag naar binnen gaat. Wij zijn dan blank en werden naar het expat-ziekenhuis doorverwezen wat niet onderdoet voor de mooiste universitaire ziekenhuizen hier in Nederland.
Maar die ervaring heeft me wel begripvoller gemaakt dat de ouders van die vrouw niet direct de intentie hadden om met een baby die verder gezond is, niet naar het ziekenhuis te gaan. Dit heeft er wel toe geleid dat zij zichzelf heeft moeten leren lopen en nu zelf elke keer ‘schoenen’ maakt waar haar voeten achterste voren in passen. Gelukkig woont ze in een stad en heeft ze een baan weten te krijgen als typiste. Lichamelijk werk lukt niet. In de informatie die ik van mijn arts heb gekregen wordt heel duidelijk aangegeven dat in Azië en Afrika veel kinderen met klompvoetjes, of verticale talus, achtergelaten worden of leven in armoede. De onbehandelde voeten maken het kindje ‘onbruikbaar’ voor werk op het land en dus de oude dagsvoorziening van de ouders.
Met body bizarre zijn ze gaan kijken of ze geholpen kon worden. Helaas was dit niet het geval. Ze was te oud om de botten nog goed om te kunnen zetten zonder een heel groot risico op invaliditeit te lopen. Zij redt zich gelukkig, maar ik denk nog best af en toe aan haar en de kindjes die niet zo gelukkig zijn.