Bijna weer aan het werk....

In mijn zwangerschap ben ik met 27 weken helemaal gestopt met werken door bekkeninstabiliteit. ik zit nu dus al een ruime tijd thuis. in oktober ben ik bevallen en ik had de standaard 10 weken verlof + 3 weken vakantie extra.

volgende week woensdag 3 Februari is het zo ver. ik moet weer aan het werk.

Ruben heeft al een ochtendje even mee gedraaid op de kinderdagverblijf (ik heb een cruciaal beroep) en deze week gaat dat nogmaals gebeuren. hoewel het een hele fijne opvang is stonden de tranen in mijn ogen bij het weg lopen. ik heb me zelf bezig gehouden zodat ik er niet te veel aan zou denken. ik had elke keer het gevoel dat hij lekker in zijn bedje lag te slapen. Het was super goed gegaan op de opvang! door de corona situatie zitten de groepen nu bij elkaar. Ruben schrikt dan wel als er opeens luid liedjes worden gezongen. De opvang is niet de enigste plek waar hij heen zal gaan. Hij zal ook een dag naar opa en oma (schoonouders) gaan. En dat vind ik ook erg spannend, Want je hoort zo nu en dan oooh vroeger deden we het zo of dat was vroeger niet, Dat hadden we niet. Nee dat weet ik maar we leven in de tijd van nu. Ik heb een goede band met ze en ik vind het ook fijn dat ze willen oppassen, Maar jeetje wat is dit spannend zeg!

Ik kijk er ook echt niet naar uit om te beginnen met werken. Zal hij wel goed eten en drinken als hij niet bij mij is? ik moet er vertrouwen in hebben. We hebben gelukkig hele korte lijntjes met de opvang en met opa en oma natuurlijk. En dan het kolven op het werk, dat is ook wel een puntje wat spannend is. Ik als kraamverzorgende kom elke week bij iemand anders thuis en zei moeten mij een ruimte geven om te kolven. (Dit word van te voren besproken). En het zorgen voor iemand anders en hun baby doe ik met liefde, Maar ik vind het wel gek om niet voor mijn eigen baby te zorgen op dat moment.

Het zal waarschijnlijk wennen zijn, Heel erg wennen.