Bijna.....waren we ons kindje kwijt.....

Vertrouw op je gevoel, als moeder ken je je kindje het beste en jij ziet het daarom als eerste als je kindje het niet goed maakt.. dat is de boodschap die ik jullie als moeder mee wil geven.

Omdat wij op ons gevoel vertrouwden en niet op onze huisarts....daarom hebben wij ons prinsesje nog !! Onze oudste dochter was 6 weken toen ze 's morgens de borstvoeding weigerde. Ze had nog wel een nachtvoeding gehad, dus ik was niet direct ongerust. Heb wel haar temperatuur gemeten en ze had iets verhoging. In de volgende uren was ze huilerig, kreeg koorts....waarna ik de huisarts heb gebeld.

Geef maar een paracetamol zetpil en bel na het middagspreekuur maar terug. Ik vertrouwde het niet...ze kreunde iets en weigerde nog steeds te drinken. Om 10 uur belde ik de huisarts weer en ik kon op het spreekuur komen..op half 11. Daar onderzocht de arts haar en zei dat hij geen bijzonderheden constateerde....ik vond haar niet alert..ze huilde steeds en wilde niet drinken.

De huisarst keek me wat meewarig aan en zei: zeker wat last van slaapgebrek door de nachtvoedingen....ja....het is wennen he....zo'n eerste kindje. Hij wist dat ik kraamverzorgende ben en dus ervaren in het observeren van kleine babytjes. Ik kon vertrekken en moest maar nog een paracetamol zetpil geven....ze had waarschijnlijk een lichte infectie. Zo ging ik weer naar huis...liet ons kleine prinsesje geen ogenblik alleen, en voelde me doodongelukkig omdat ik niet serieus genomen werd.

Om 12 uur had ze 39,8 ondanks de paracetamol....mijn man kwam thuis en ik heb weer de huisarts gebeld omdat ik de koorts te snel vond oplopen en haar algehele conditie werd slechter....ze kreunde en weigerde nog steeds de borst. Ik moest van de huisarts wachten tot na zijn ronde huisbezoeken ....dat was dus tot 15.00 uur...en daarna zou hij overleggen wat te doen.

Ik weigerde en zei dat ik met haar naar het ziekenhuis wilde omdat ze echt heel ziek was....de assistente zei dat ik daar niet terecht kon zonder doorverwijzing van de huisarts....ik heb aangedrongen om die verwijzing te krijgen en uiteindelijk na veel gedram kon ik met haar naar het ziekenhuis. In de auto vliegensvlug naar het ziekenhuis gereden....op een holletje naar de kinderafdeling want ze was angstwekkend rustig en apatisch geworden..

Daar gekomen zag de verpleegkundige de ernst van het geval in en stonden er in no time 6 artsen, verpleegkundigen en assistenten om haar heen. Ze kreeg direct een paar grote spuiten vocht want ze was uitgedroogd en een ruggemergpunctie omdat ze hersenvliesontsteking vermoedden.

Ons kindje ziek!

Uiteindelijk bleek ze een streptococcen infectie te hebben en daardoor dus die bloedvergiftiging. Deze infecties verlopen heel snel... ik had geen uur later moeten komen, anders waren we haar kwijt geweest.... vertelde de kinderarts me. Gelukkig sloeg de anti-biotica goed aan, mocht ze na een paar dagen van de ic af en een week daarna mocht ze weer met ons mee naar huis. Ze heeft er niets aan overgehouden gelukkig....

Ik heb deze blog geschreven om moeders aan te moedigen....toch vooral naar hun eigen gevoel te handelen.... als wij dat niet hadden gedaan.... waren we onze dochter kwijt geweest !!