8 jaar geleden
Bijna gehaald 1 jaar, zal ik er ooit aan wennen?
Volgende maand wordt mijn kleintje alweer 1 jaar! Wat gaat de tijd snel en wat hebben we veel mee gemaakt in een jaar.
Nog steeds vind ik het elke keer afschuwlijk als ik mijn kleine mannetje achter moet laten bij de oppas of de kinderopvang. Ik had gehoopt dat het zou wennen. Dat ik er in de loop van tijd meer vertrouwen in zou krijgen en het daardoor makkelijker los zou kunnen laten. Maar nog elke keer voel ik me de slechtse moeder die er is, als ik hem weg breng.
Als alleenstaande moeder heb ik helaas weinig andere keuzes en zal ik hem wel weg moeten brengen. Maar ben voor eerst in me leven wel beetje jarloers op de thuis blijvende moeders.
Toen ik zwanger was, keek ik uit naar het moment dat ik weer kon gaan werken. De combinatie van mijn baan met een kindje vond ik de ideale combi. Ik werk overdag maar ook nachten. Ik dacht dat het fijn zou zijn als me kleintje op bed zou liggen, terwijl ik geld aan verdienen zou zijn.
Maar of ik hem nu bij mijn ouders breng, naar de kinderopvang of thuis met de oppas, ik vind het verschrikkelijk. En daarbij maak ik me continu zorgen, gaat alles goed met mijn kleintje? Gaat alles wel zoals hij gewend is? Doet de oppas het wel allemaal zoals ik heb beschreven op de 4 pagina's "gebruiksaanwijzingen" betreft zoonlief?
En tot mijn verbijstering ben ik deze overbezorgde moeder geworden?