Bevallingsverhaal: 'baby met het handje'

Het inleiden stond gepland voor zaterdag 15 augustus. Ik vond de laatste dagen van mijn zwangerschap erg pittig met het hele warme weer en heb het ziekenhuis gevraagd om op een wachtlijst te mogen om eventueel eerder aan de beurt te zijn. Mijn ouders , zus en vriendin waren op de hoogte van deze datum. Wat we niemand verteld hebben is dat we na een telefoontje uit het ziekenhuis eerder mochten komen. Op dinsdag 11 augustus was het zover! We moesten ons om half 12 melden in het Erasmus mc in Rotterdam. Ik was in dit ziekenhuis onder controle ivm een auto-immuunziekte (gpa wegener) aan mijn luchtwegen. Ik ben daar onder behandeling van een kno arts en daardoor zijn er veel kortere lijnen. Ook heb ik van te voren de anesthesist gesproken, mocht een algehele narcose in mijn situatie nodig zijn.

We hebben ons gemeld op de afdeling in het Sophia met een gevulde koffer, tas voor de baby en wat gezonde spanning. We werden naar een kamertje gebracht waar de hartslag van de baby werd gezocht en in de gaten werd gehouden. Er werd ons verteld wat we kunnen verwachten en wat het plaatsen van een ballon precies inhoud. De ballon werd geplaatst en de krampen begonnen.  Af en toe even een rondje over de gang want dat is goed om het allemaal een beetje op gang te helpen. Zodra er een kamer vrijkwam mochten we daarheen. Een tweepersoonskamer waar ik samen met iemand anders lag. Nu was het wachten geblazen..  na flink wat krampen wegpuffen, viel om half 7 savonds de ballon eruit. YES! Doorpakken dacht ik, ik was er klaar voor. De zuster kwam kijken en de ballon bleek goed zijn werk gedaan te hebben en ik had 4 cm ontsluiting. Helaas was er op dat moment geen verloskamer vrij en konden we niet door. Afgesproken met de zuster dat we tot 10 uur wachten en anders zouden we gaan slapen en zou mijn man naar een hotel in de buurt gaan (aangezien wij om ruim een uur rijden wonen). Er kwam geen verloskamer vrij. Mijn man ging naar het hotel en ik heb geprobeerd wat te slapen. Om 6 uur in de ochtend werd ik gewekt. Ik heb mijn man gebeld en ik mocht lekker even gaan douchen. Om 7 uur zijn we naar de verloskamers gegaan en werden mijn vliezen gebroken. Ik werd aan de wee opwekkers gelegd. Dit was erg zoeken aangezien de kleine er niet zo goed op reageerde. In overleg met de artsen hadden we van tevoren al besloten dat er een ruggenprik gezet zou worden. Mocht ik problemen krijgen met mijn luchtwegen, kan ik alle focus daarop leggen en niet op de pijn. De anesthesisten kwamen de ruggenprik zetten en benadrukte dat als de baby op de 'natuurlijke' manier ter wereld zou komen, ik pas mocht gaan persen als het niet anders meer kon.

Om de zoveel uur werd er gevoeld hoeveel cm ontsluiting ik had. En deze bleef helaas hangen op 4 cm. Om half 3 smiddags voelde de gynecoloog weer en ze keek geschrokken. 'De baby knijpt in mijn vinger' zei ze een beetje geschrokken. Met een echo apparaat heeft ze gekeken of het niet de navelstreng was. Maar het was echt het handje wat ze boven haar hoofd heeft gelegd. Drie uur later om half 6 kwam ze weer om te voelen. Ze voelde het armpje steeds verder. Dit was de reden waarom mij  ontsluiting niet vorderde. Of het handje moet teruggeduwd worden of we gaan een keizersnede doen. Er werd overlegd....

Omdat ze niet precies konden zien hoe het armpje lag, werd er toch besloten om een keizersnede te doen. Prima voor mij! Als de baby maar gezond ter wereld zou komen. 

In alle rust werden we klaargemaakt om naar de OK te gaan. Ik werd afgekoppeld van alle apparaten, kreeg een operatie schort aan en al onze spullen werden ingepakt om naar de kraamafdeling te gaan. En daar gingen we.

Rond half 7 gingen we richting de OK. Nog steeds heel relaxed. Mijn man werd in speciale kleding gehesen en bij mij werd alvast de verdoving door mijn ruggenprik toegediend. De OK stond vol en ik wer van mijn bed op de operatietafel geholpen. Een gek gevoel om van je borst tot aan je tenen niks te voelen. Er werden dingen gevraagd aan de mensen die aanwezig waren in de OK, er wel een zeil voor mij gespannen en mijn man kwam bij me zitten. Ik voelde geduw en getrek en wist: oke ze zijn begonnen. Niet veel later werd in overleg het doek weggehaald en daar was onze mooie dochter Lise. Geboren op 12 augustus 2020 om 19:21 met een gewicht van 3645 gram en een enorme bos haar! Door wat vruchtwater in haar longen werd ze meegenomen en heeft mijn man geholpen met aankleden. Daar kwam ze! Ze heeft heerlijk op mijn borst gelegen en ik kon nog steeds niet geloven da ze er was. Mijn armen en borst trilde van de adrenaline en ik kon haar niet meer vasthouden. Ze hebben haar weer even meegenomen en toen het hechten helemaal klaar was, ik weer in het andere bed lag, heb ik haar weer bij me gekregen. Met haar in mn armen reden we naar de kraamafdeling. Wat was ik trots! 

Er werden nog wat checks gedaan aangezien Lise met haar arm boven haar hoofdje heeft gelegen. Inmiddels stond ze ook bekend als 'De baby met handje'

We mochten op vrijdag 14 augustus lekker naar huis. De auto rit naar van een uur is heel pittig als je een keizersnede hebt gehad. Maar het was het meer dan waard!