2 jaar geleden
Bang om verlaten te worden
Laten huilen of toch niet?
Zoals jullie hebben kunnen lezen in mijn vorige blog zitten we nu inmiddels al weer 6 weken met het slaapprobleem van Nowi.4 uur lang in de nacht krijsen en vaak begon het ook ´s avonds al. We hebben mega veel adviezen gekregen en ook heel veel uitgeprobeerd!Wateraders, bedje omhoog, oortjes laten checken, lunch en diner omdraaien, eerder naar bed, osteopaat etc. Ik was echt heel erg blij met alle reacties, zo konden we alles uitproberen!We wisten echt niet wat er aan de hand was en hoe we haar konden kalmeren zonder te wiegen, want dat brak echt op. We zaten er helemaal doorheen en konden overdag niet eens meer echt genieten!Bij ieder geluidje wat ik hoorde in de nacht ging mijn hart tekeer. Ik lag constant gespannen in mijn bed en durfde niet eens meer naar de wc te gaan! Bang dat ze wakker zou worden en we weer in die sleur terecht kwamen.Op een gegeven moment ik denk 1.5 week geleden, had ik het idee dat ik wist wat er aan de hand was. Mijn gevoel zei dat ze bang werd als wij haar kamer verlieten.Je leest wel eens dat je je baby moet laten huilen, maar dat zijn wij nooit van plan geweest. Je hebt een oergevoel dat je je kindje moet gaan troosten als ze aan het krijsen is, maar op een gegeven moment ben je ook op en klaar.We hadden alles al geprobeerd en een weekje terug vond ik dan ook dat we ook het ¨laten huilen¨ moesten gaan proberen. Maar dan ook echt volhouden en niet toegeven. Mijn man vond dit ontzettend moeilijk. Ik vond het verrassend niet zo moeilijk als ik dacht. Ik was op, dit was het laatste wat we konden proberen dus ik wist dat ik door moest zetten.We hadden afgesproken dat we om de 10 minuten/kwartier even naar haar zouden gaan, een aai over haar hoofdje zouden geven en een kus en zouden zeggen :¨slaap maar lekker schatje¨(en haar in bed laten liggen).Dan weet ze dat we er nog zijn! We zijn hier vrijdag mee begonnen en het is nu woensdag.Mijn man had het er ontzettend zwaar mee waardoor ik zei dat ik wel iedere keer naar haar toe zou gaan. Hij kon het niet aanzien en het ging recht door zijn hart(dit herinnerde me er weer aan wat een ontzettend lieve papa en man hij is).Het was maandagavond. Het naar bed brengen verliep krijsend. Een boekje lezen wilde ze niet eens. We legde haar maar in bed.... We zijn 2 keer naar haar toe gemoeten en daarna sliep ze al snel in. Toen wij naar bed gingen hadden we haar verrassend genoeg nog niet gehoord? We hadden een poultje gemaakt, hoe laat zal ze weer wakker worden? Haha. Ik werd af en toe in de nacht wakker en dacht HUH is ze nog steeds niet wakker geworden? Was dit dan de doorbraak? Doorslapen wat is dat? Mevrouwtje meldde zich om half 7 in de ochtend, ze had bijna 12 uur lang doorgeslapen!!!!Dinsdagavond, zal het weer goed gaan? Hoe zal het gaan verlopen? Was het eenmalig?Het naar bed brengen verliep precies zoals die avond ervoor. Krijsend en ze wilde geen boekje. Daarna 2 keer naar haar toe gegaan en toen sliep ze in. We hebben haar de hele avond niet gehoord, zou dit doorzetten in de nacht?Die nacht is ze 2 keer wakker geworden, ben ik naar haar toe gegaan en zodra ik haar deur dicht deed was ze stil!Ze huilt zelfs niet meer door als we naar haar toe zijn geweest, het lijkt net of ze dan weer weet dat we er zijn en dat ze het dan meteen goed vindt!Zou dit echt de doorbraak zijn? Was ze al die tijd gewoon bang om alleen te zijn? Bang dat wij weg zouden zijn? Bang om te worden verlaten? Zou dit na 6 weken DE oplossing zijn?
