Babyspullen kopen wanneer het zwanger worden op zich laat wachten; hoopgevend én soms confronterend..

Wij zijn inmiddels 3,5 jaar bezig om zwanger te raken en we zitten inmiddels 1 jaar in het fertiliteitstraject. 5 iui pogingen zonder het gewenste resultaat en binnenkort start ons nieuwe hoofdstuk, namelijk ivf/icsi.

In deze 3,5 jaar tijd, heb ik al behoorlijk wat baby spulletjes gekocht én gekregen. Dit geeft mij hoop en een houvast. Even weer die check waar we het allemaal voor doen.

Ik begon hier mee toen we ongeveer 1,5 jaar bezig waren met zwanger raken. Ik liep in de Hema en ik zag een zwart overslag rompertje met een egeltje erop. Ik was op slag verliefd op dat kleine, schattige rompertje want ik ben namelijk al van jongs af aan, gek op egeltjes. Ik vind het zulke schattige en grappige beestjes 🤭.

Inmiddels is het dus al wat uitgebreid en heb ik in de waskamer een kast met de "baby la". Hier leg ik alle gekochte en gekregen kleertjes en spulletjes in.

Zo af en toe pak ik alles er bij en gooi ik alles door elkaar waarna ik alle kleertjes weer met liefde opvouw, want dat is het enige wat ik er tot nu toe mee kan doen. En even lekker weg dromen bij het (hopelijk) feit, dat ons toekomstige kindje die kleertjes ooit op een dag mag gaan dragen.

Ik had al een paar maanden een ontzettend leuk setje op het oog, een setje met egeltjes. Een mooi neutraal setje. Ik wou het niet bestellen want we hebben al zoveel, dacht ik. En soms denk ik wel eens... Wat gaan we met dit alles doen mocht het niet lukken?

Woensdag 25 mei, was de dag dat ik een jaar geleden mijn eerste spuit zette voor onze eerste iui poging. Mijn vriend zag dat ik weer dat setje kleding aan het bekijken was en hij zei mij dat ik dat setje nu gewoon eens moest bestellen want "straks gaat dat printje er uit en heb je spijt".

Na wat twijfelen, heb ik het toch maar besteld. Want inderdaad, als dat printje straks niet meer verkrijgbaar is en het setje er uit gaat heb ik ontzettende spijt. Dus hup, maatje 56 in het winkelmandje en besteld.

Vandaag, 28 mei kwam het setje binnen. En echt, ik was (weer) op slag verliefd. Het was nog mooier en schattiger in het echt dan op de site. Ik ben blij dat ik het setje besteld heb. Het gaf me echt even weer die hoop en houvast en de gedachte "ons kind mag dit op een dag gaan dragen en daar doen we het allemaal voor". Maar toch vond ik het deze keer ook confronterend en werd ik er een beetje verdrietig van en dat was opzich redelijk nieuw voor mij. Baby kleertjes en/of spulletjes kopen geeft mij echt fijne hoop en houvast maar vandaag had ik ook even het keiharde besef dat ik er (nog) niks mee kan. Ik heb het binnen gekregen, ik leg het zo in de babyla neer bij de rest en kan er zo af en toe naar kijken en het opnieuw opvouwen en dat is het. Verdorie, dat is het gewoon.. Ik kan het (nog) niet gebruiken, ik kan het nog niet aantrekken bij ons mini mensje. Het enige wat ik kan is kijken, vouwen, dromen en hopen. 💭 En dat is kut en verdrietig. Maar zolang de hoop overheerst van het verdriet en ik onthoud dat ons kindje hopelijk ooit op een dag deze kleertjes mag gaan dragen, mag het verdriet er ook zijn. 

Ik begrijp heel goed dat niet iedereen, die in hetzelfde schuitje zit, dit een fijn gevoel geeft. De een vind het fijn, de ander wil er niks van weten. Beide is goed. Doe vooral waar jij je fijn bij voelt.Kochten/kopen jullie al kleertjes en/of spulletjes voor jullie toekomstige baby of doen jullie dat juist niet?