Baby Joe

1 mei 2020 ben jij geboren. Na een hele snelle bevallig van 3uur en 45 min. We waren in de wolken wat een hoopje geluk. En ook erg blij dat mijn zwangerschap na 41 weken voorbij was. Maar hierover meer in een andere blog.

We mochten al gauw naar huis, heerlijk want we konden niet wachten om je voor te stellen aan je grote broer Jesse. 💙

De eerste ontmoeting wat was dat mooi en ook zo bijzonder. Jesse vond het maar een beetje gek. Ook wel logisch voor een dreumes van 18 maanden oud. De dag ervoor waren we nog met drieën. ( vieren met onze hond Beau)

Om 10:00u in de ochtend waren we thuis en om 11:00u stonden de kraamhulpen voor de deur. Even druk en hectisch en toch ook even anders met het corona gebeuren.

Na de vierde dag in de kraamweek merkte we al dat Joe een beetje onrustig was en veel huilde. Dat zullen wel de krampjes zijn dachten we nog.

Helaas moest mijn man na twee weken weer werken. Dus ik dacht nog nu moet ik het alleen doen overdag. Hoe ga ik dat in godsnaam doen. Hoe doen andere moeders dit! 

Het huilen werd met de dag erger en Joe was zo extreem gespannen. Na 2 weken nonstop een huilende baby, ben ik met Joe naar de osteopaat geweest. Ze konden niks geks vinden. Maar ze konden wel merken dat hij last had van zijn darmpjes. We zijn in totaal drie keer naar de osteopaat geweest maar het hielp niet. Het huilen werd alleen maar erger.

Joe was vier weken oud en we hadden onze eerste afspraak bij het consultatiebureau.

Ik kende de arts goed ook ivm met Jesse. Dus ze vraagt heel blij en hoe gaat het met deze kleine man. Ik kon niet meer doen alsof alles koek en ei was. Ik kon op dat moment alleen maar huilen. Ik voelde mij naar iedereen schuldig naar mijn man, naar Jesse toe, naar Joe dat ik hem niet kon helpen. Joe huilde vanaf dag vier nonstop. Teminste het voelde als nonstop. Alleen was hij even rustig op mijn arm als ik rond liep. Maar mijn lichaam deed zo een pijn omdat ik bijna dus 24/7 met hem rond liep.

We gebruikte al infacol voor de krampjes en we waren dus drie keer naar de osteopaat geweest maar niks hielp.

Ik zei tegen het consultatiebureau Joe is gewoon echt niet gelukkig op deze wereld! Als ik hier aan terug denk breekt mijn hart weer. Het is zo verschrikkelijk om te zien dat je kleine hummeltje zoveel pijn heeft. Maar wat je ook probeert niks hielp op dat moment. Je voelt je zo machteloos, en soms voelde het zelfs een beetje als falen.

In overleg met het consultatiebureau overgestapt naar pepti voeding voor vermoedelijk kma.

Ppff tja dat betekent stoppen met bv. Maar dit trek ik ook niet meer en dit is voor niemand meer leuk. Mijn andere zoontje kreeg veel woedeaanvallen en deed de gekste en gevaarlijkste dingen om een beetje aandacht te krijgen. Hij vond de baby niet leuk. Mama liep de hele tijd met baby Joe en Jesse vond dat verschikkelijk. Hij heeft het ook niet makkelijk gehad afgelopen maanden en had mij juist nu zo hard nodig.

Ik voelde mij continu in een tweestrijd. Als ik Joe vast had huilde Jesse en als ik met Jesse bezig was huilde Joe. En dat ging zo dag in dag uit.

Alle bezoek ook al was het raambezoek hadden we stop gezet. Alle afspraken en uitjes ook even stop gezet. Ik wou gewoon even niemand meer zien alleen mij naasten familie en mijn twee beste vriendinnen. Ik wou mij even volledig kunnen richten op mijn jongens. Zonder afleiding en te veel prikkels voor beide jongens.

Toen Joe 5 weken oud was zijn we begonnen met pepti en johannesbroodpitmeel. Voor zijn verborgen reflux en vermoedelijke kma.

Ik kreeg gelukkig veel hulp van mijn moeder en schoonouders. Ook voor Jesse zodat ik ook één op één kon zijn met Jesse. En zodat ik heel even mijn handen vrij had.

Na twee weken ging het langzamerhand iets beter met Joe. Hij huilde nog wel veel maar hij kon soms ook 15 min leuk wakker liggen zeg maar. Maar het bleef zo ontzettend pittig... En Joe laten huilen kon ik niet dus ik liep nog bijna 24/7 met Joe en had nog dagelijks de strijd met mijn aandacht verdelen voor zowel Jesse als voor Joe.

Toen Joe 7 weken oud was, ging het heel slecht met Jesse. Hij werd met de ambulance opgehaald bij onze huisarts. En Jesse moest in het ziekenhuis blijven. Zie mijn vorige post.

Ik voelde mij op dat moment wanhopig en verscheurd hoe ga ik dit nu doen met Jesse en Joe....

Binnenkort komt het vervolg, ook hoe het nu gaat met onze kleine Joe. 

Om even terug te komen op het stoppen met bv in deze blog. 

En voor alle duidelijkheid voor de dames met eventueel een baby met kma of reflux, je hoeft absoluut NIET te stoppen met bv. Er zijn namelijk nog een aantal manieren en opties om zeker door te gaan met de bv. Zelf koemelk vrij eten, als je jbpm gebruikt met een lepeltje voor de voeding geven, kolven enz. Als je door wil gaan met bv en het kan in je gezinssituatie is dat zeker mogelijk.

Maar ik zelf heb ervoor gekozen om te stoppen met bv. Niet het consultatiebureau! Het stond misschien niet duidelijk geschreven vandaar nog even mijn uitleg. 

We gingen dus jbpm gebruiken en dat van tevoren geven met een lepeltje. Maar helaas was dat bij kleine Joe een hele strijd. Ik zelf ben toen begonnnen met een koemelk vrij dieet. Omdat mijn andere zoontje net uit ziekenhuis was en zo ook de nodige paniek en woedeaanvallen had. Heb ik 1 week fulltime gekolft om het jbpm te mengen. Maar dat was kwa tijd gewoon niet te doen. Ik ben dus gestopt met bv omdat dat voor iedereen op dat moment het beste was. 

Ik heb Joe 7 weken bv kunnen geven.  Wat natuurlijk super is. Maar gelukkig worden kindjes ook groot en sterk van kunstvoeding. 🙂😘