_1498391024.jpeg)
7 jaar geleden
Baby bij papa en mama in bed? JA!
Dood moe ben je in de eerste weken na de geboorte. Nachten doorhalen? Nee... tot we onze kleintjes bij ons in bed namen.
Laat ik voorop stellen dat dit bij ons werkte, dat gaat vast niet voor iedereen op. Daar komt bij, als jij het niet veilig vindt om zo'n klein mensje bij je in bed te laten slapen, moet je het absoluut niet doen!
Een pasgeboren baby voelt zich het veiligst dicht bij mama of papa, na 9 maanden verborgen in een wereldje warm en knus, is de echte wereld vast even schrikken.
Na de geboorte ligt zo'n klein mensje ineens helemaal alleen in een wiegje, zonder de vertrouwde warmte en geluiden uit de baarmoeder. Dat vindt niet elke baby leuk, en dat resulteert in een flinke huilbui, keer op keer wanneer je het kleintje in het wiegje te slapen legt.
Zo ging het althans bij ons. Mees, Finn en ook Rav hebben het eerste jaar bij ons in het grote bed geslapen.
Overdag ging het vaak nog wel, dan konden de heren best wat uurtjes maken in hun eigen bedje, maar wanneer de zon eenmaal onder ging was het raak.
Dat gehuil gaat door merg en been. Dat kon ik de buren toch niet aandoen? En mezelf eigenlijk ook niet.
Wij woonden destijds na de geboorte van Mees in een vrij gehorig appartement, waar niet alleen buren links en rechts woonde maar ook boven en beneden. Stomme gedachte misschien, maar we wilden niemand uit hun slaap halen.
Na elke voeding viel Mees in slaap en probeerde we hem zachtjes in zijn voorverwarmde wiegje te leggen. Na een paar minuten begon hij al te huilen, en als ik hem dan vasthield was hij zo weer in dromenland!
Naast mij, of bovenop mij sliep hij vast en lang, maar lag ik klaar wakker omdat ik bang was hem te vermorzelen of te verstikken.
Na weken aanmodderen en gebroken nachten zijn we navraag gaan doen bij verschillende baby-winkels. Er moest toch een oplossing zijn?
En dat bleek! We hadden een baby-nestje gekocht een DockaToT, een matrasje met verhoogde zijkanten om eventuele verstikking door ons dekbed te voorkomen.
En de eerste nacht in zijn eigen nestje, dicht bij ons, sliep Mees door! Prinsheerlijk lag meneer tussen mama en papa in.
Bij Finn hebben we natuurlijk eerst geprobeerd hem in zijn eigen wiegje te laten wennen, maar ik kan niet goed tegen dat gehuil en kan zo'n kleintje dus ook niet laten huilen. Ik begreep best dat hij de overgang van buik naar bed heel moeilijk vond.
Al snel lag Finn op dezelfde plek waar Mees lag en de trend zette door met Rav. Ook hij voelde waarschijnlijk het medelijden van zijn moeder toen meneertje na zijn nachtvoeding alleen in zijn wieg werd gelegd! Hij maakte daar gebruik van en heeft ruim een jaar deel uitgemaakt van het grote bed!
Gelukkig sliep het hele gezin een maand na de geboorte van Rav de hele nacht door, en dat is ons heel veel waard geweest ;)
En naar alle waarschijnlijkheid zetten we dezelfde trend door met baby nummer 4!
Anoniem
Onze dochter heeft 6 weken in de wieg bij ons op de kamer geslapen. Wel elke middag in het ledikant gelegd om er alvast aan te wennen. Daarna van de een op andere nacht ook 's nachts op haar kamer gelegd, het ging gelukkig super goed! En wat een rust hadden we zelf! Ik lag wakker van elk kuchje, zuchtje en andere geluidjes. Ze leek er zelf geen last van te hebben en sleip zelfs na een week al de hele nacht door. Ik kan me goed voorstellen dat je het erg fijn vind om je kindjes zo dicht bij als mogelijk te hebben. Als je hierdoor zelf ook nog voldoende nachtrust krijgt, lijkt het me helemaal goed. Allemaal tevreden toch :)
Anoniem
Heel herkenbaar. De oudste heeft dit nooit gehad. Zij sliep vanaf dag 1 door in haar eogen bedje. Als ze al een keer bij ons in bed lag was dat als ze ziek was of eng gedroomd had. Maar dan nog ging ze liever terug naar haar eigen bed. Wel vond en vindt ze het heerlijk om 's morgens nog even lekker bij ons in bed te kruipen. Maar toen kwam onze zoon. Tijdens de zwangerschap werd mijn schoonmoeder ziek en is na 10 weken ziekenhuis gestorven. Toch wel een behoorlijke impact. Onze zoon heeft n zijn geboorte vier maanden lang elke nacht gehuild. En niet gewoon huilen, maar echt schreeuwen. Nachten heb ik met hem rondgelopen. Gelukkig werden mijn dochter en man er niet wakker van. Toen we erachter kwamen dat hij erg slecht ziet waren die huilnachten ook verklaarbaar. Hij moest gewoon alles verwerken. Na die vier maanden ging het beter en sliep hij beter. Maar er waren nachten dat ik er wel 10 keer uit moest. Totdat ik het zat was. Ik heb hem toen tussen ons in gelegd en meneer sliep als een roosje en mama ook. Toen hij groter werd en zelf zijn bed uit kon komen kwam hij 's nachts vaker bij ons in bed. Vooral in periodes dat het druk geweest was of als ik het druk had op het werk en dus wat meer weg was. Hij is inmiddels 6 en komt heel af en toe nog. Meestal als hij gewoon even mama nodig heeft. Hij kruipt dan heerlijk tegen me aan en valt dan in een diepe slaap. Dua het komt allemaal goed!!
Anoniem
Heel herkenbaar hier! Dit artikel vind ik erg interessant: https://www.fabmama.nl/opvoeding/opvoeden/slaapexpert-goede-nachtrust-baby-en-moeder-in-een-bed
Anoniem
Ik zit in het zelfde schuitje, mijn dochtertje slaapt alleen snachts als ze fysiek contact met mij heeft, maar ik slaap opzich ook prima zo hoor. Vind het wel een fijn "intiem moment" met haar, omdat ik het overdag ook vaak druk heb met de oudste. Maar mijn man, en ik soms ook een beetje, maakt zich zorgen over: hoe krijg je haar ooit wel snachts haar eigen bed in als je dit zo makkelijk accepteert. Hij ziet al een 4 jarige nog bij ons in bed....heb je daar toevallig nog tips voor/over? Overdag slaapt ze trouwens prima in haar eigen bedje, het is pas als de avond valt dat ze niet meer alleen wil zijn. En zo'n nestje of verschoningskussen wat je wel eens hoort zou bij ons niet werken omdat ze echt letterlijk fysiek contact wil hebben. Als ik wat opschuif nadat ze slaapt, kruipt ze (4 weken oud!) Gewoon naar mij toe en als ik het bed uit stap, word ze wakker....