Anders dan anders deel 1

Vlak voor mijn 22e verjaardag gedroeg ik me raar. Ik werd boos op mijn vriend over de afwas en binnen 2 seconden zei ik 'sorry'. Toen wist ik dat er wat was. Ik deed de volgende dag een zwangerschapstest en die was niet heel duidelijk. De volgende ochtend weer hetzelfde. Dan maar zo'n ClearBlue. Daar kwam duidelijkheid. Ik was zwanger, 1 à 2 weken stond er. Mijn hart sloeg over.

Mijn partner en ik wilden graag een kindje, maar we hadden na 2 jaar de hoop opgegeven. Toen hij thuiskwam kon hij het niet geloven. We hebben lang gewacht om het aan mijn schoonfamilie te vertellen. Mijn moeder wist het gelijk, ze is als een soort vriendin voor me. 

We gingen langs bij mijn schoonfamilie en hadden kleine cadeautjes voor ze om ze het te vertellen. Toen barstte de bom.

Mijn schoonvader ging helemaal los. Viel mijn vriend én mij persoonlijk aan. Mijn vriend heeft in de afgelopen 5 jaar nog nooit recht tegen zijn vader gestaan. Hij was bereid  hem wat aan te doen. Dat liet ons heel erg schrikken. Ook zijn zusjes. 

Uiteindelijk kwam het tot bedaren, maar het was heel heftig en ik was zó van slag dat ik eraan dacht dat ik het niet meer wilde door al de ellende. Ik ging met mijn schoonzus praten en dat hielp.

Mijn schoonvader heeft flink op zijn plaat gekregen van ieder familielid van hem. Hij mocht immers van geluk spreken dat hij opa zou worden! Niet iedereen krijgt die kans, werd er gezegd... 

Uiteindelijk heeft hij het ons na de 10-weken echo uitgelegd. We begrepen hem en hebben het gedoe achter ons gelaten. Hij vertelde dat het door zijn verleden kwam en ik snap maar al te goed hoe ingrijpend dat kan zijn. Wat kan ik ervan zeggen? Ik heb ook niet echt een regenboogjeugd gehad. 

Deel 2 komt nog want het is nog niet voorbij! Anders word het wel een beetje lang....