Als je nog had geleefd had ik geen nacht kunnen slapen.

Lief klein mannetje van mij.

Hoe gaat het met jou? 

Denk je nog wel eens aan ons?

Heb je veel vriendjes in het land van je ogen dicht?

Ben je trots op ons?

Eigenlijk heb ik nog wel duizend vragen maar eigenlijk komt het er gewoon op neer dat ik je zo mis. Je crematie was 2 dagen voor de kerst en alles met kerst doet mij denken aan jou. Maar niet op een negatieve manier, nee we zetten jou met kerst juist extra in het licht. Het huis wordt versierd. Je hebt een eigen kersthanger voor in de kerstboom en ook wordt jouw naam bij alle andere namen gewoon genoemd.

Je hoort er ook gewoon bij, ook al ben je fysiek niet meer hier. Je zal er altijd hij horen… Je bent nooit voorbij… 

Maar schatje, wat was het ook moeilijk geweest als je nog hier was. Je was zo zwak in de vier maanden die leefde, je hartoperatie overleefde je maar toen je een maand later het RS-virus kreeg, stopte je hartje dezelfde dag nog met kloppen. Door het syndroom van Down was je extra zwak.

Als je dit wel had overleefd, hoe hadden wij nu dan geleefd met het Corona-virus? Ik denk dat ons gezin dan alleen maar in quarantaine moest leven om jou te beschermen.

Ik had waarschijnlijk geen nacht kunnen slapen uit angst.

Niemand mocht bij jou in de buurt komen van mij. Ik denk er vaak aan hoe wij zouden hebben geleefd. Maar ook al hadden wij in een hutje op de hei moeten leven… ik had het er zo voor over gehad.  Ik zou er nu ook alles voor over hebben om jou nog 1 keer te kunnen zien, te kunnen aanraken, te kunnen ruiken.

Dat jij er niet meer bent, blijft ondraaglijk en pijn doen.

Toch is jouw dood niet voor niets geweest, dankzij jou kan ik nu andere ouders helpen met jouw stichting Nooit Voorbij.

Daar ben ik trots en dankbaar voor..

Nog trotser ben ik dat ik jouw moeder mag zijn. Dankbaar dat je in mijn leven bent geweest.

Ik mis je 

Dag lief knulletje van mij, ik hou van jou tot de maan en verder en weer terug❤️

Je trotse mama

Liefs Mirjam 

Dit is mijn Instagram