Als de borstvoeding niet lukt.

Toen onze dochter geboren was wilde ik haar graag borstvoeding geven. Ik wilde dat dolgraag proberen. Bij onze zoon was ik te onzeker en durfde het niet. Waarom weet ik niet eigenlijk. Maar bij onze dochter viënna wilde ik het wel. Eenmaal geboren merkte we natuurlijk dat viënna een hevige piep had in ademhaling. Kwam door vruchtwater ze kan ook misselijk ervan zijn. Dus raak niet in paniek als ze nog niet wil drinken bij je. Het duurde idd ook even, ze lag dicht bij mijn borst en na een tijdje begon ze te ja soort van smakken dus de verpleegster hielp met haar aanleggen. Ze hapte in meteen goed en het zag er allemaal goed uit. Ondanks dat ik enorm verkoude was en haar niet kon kussen door mijn koortslip en zelfs niet kon ruiken door mijn mondkapje was dit even het mooiste moment. Dit kan ik, dit kunnen we dacht ik op dat moment. We mochten een nachtje blijven omdat viënna erg onrustig was en ze ons een goede start wilde geven met de borstvoeding. Die nacht reageerde de verpleging niet op mijn belletje. Viënna lag alleen maar te huilen ik pakte haar op en wilde haar aanleggen. En dat ging verkeerd. Het deed zeer ze liet steeds los en leek er geen adem voor te hebben. Na een minuut of 20 klungelen met aanleggen kwam eindelijk iemand helpen (had al 6x gebeld ofzo) viënna gooide steeds haar hoofd naar achteren. Dus de verpleegster duwde haar ruw tegen mijn borst. Dat vond ik niet zo fijn en liet haar dat ook weten. Ik kreeg een kussen onder mijn arm en moest met mijn andere hand viënna haar hoofd vast houden. Maar drinken deed ze niet. Liet los en huilde. Ik moest me nog geen zorgen maken werd er gezegd. Viënna had wat premature trekjes als ze echt honger heeft gaat haar mond wel open. Bespreek dit even goed met de kraamverzorgster. Toen we thuis waren kwam de kraamverzorgster al heel snel en ze zag de wanhoop in me ogen. Ik wilde viënna zo graag geven wat ze nodig had maar het lukte ons niet. Dus gingen we samen oplossingen zoeken. Zo hadden we een kolf besteld tepelhoedjes. Zalf voor mijn tepels want had dus binnen 24 uur al tepel kloven. En de kraam masseerde elke keer mijn borsten want ze deden behoorlijk zeer. Compressen erop koolbladeren alles om borstontsteking te voorkomen. Maar viënna was echt een drama met aanleggen. En als ze eenmaal de smaak te pakken had liet ze los. De kolf was ook binnen maar met kolven kwam er niks uit mijn borsten. De melk zat tot onder me oksels. Daar was het helemaal dik en vol. Onder de douche is de kraamverzorgster bij mij komen staan en is gaan masseren zodat er iets van melk uit zou komen. Uit eindelijk stroomde er wat uit en dat ving ik op met een flesje. (Uiteraard stond ik niet onder de douche stralen) er werd viënna een flesje aangeboden met 20ml melk uit 2 borsten. En dat was op dag 4. Viënna viel af. Enorm en werd geel. Ze was op het randje opname. Toen hebben we besproken dat ik 24 uur alleen maar ging kolven en Viënna kreeg flesvoeding aangeboden. Maar helaas pikte ze ook de fles niet. Ik moest bed rust nemen was nog steeds erg ziek en moe. En Viënna werd verzorgd door mijn man en de kraam als ze er was. Die 24 uur bed rust werd verlengd naar nog een keer 24 uur en mocht viënna daarna langzaam aan weer aanleggen. De kraam kreeg extra uren erbij om ons te helpen. Het kolven was drama. Soms kwam er niks uit. Mijn tepels waren kapot. Want ook dat tepelhoedjes pakte ze niet. Het was zaterdag en ik wilde het nog een keer proberen om vienna aan te leggen ook was het de laatste dag van de kraam verzorgster. Die ochtend legde ik viënna aan. Ik voelde me goed en Viënna huilde niet zoveel meer. We legde haar aan en ze hapte redelijk aan. Maar jeetje wat deed het zeer. Ook met tepelhoedje. Ik ging door de grond maar ze dronk en ik zag aan viënna dat ze wat binnen kreeg. Maar ik begon te huilen. En kwam tot de conclusie dat dit echt heel erg veel pijn deed, en toen viënna voor de zoveelste keer weer los liet om weer op adem te komen( want elke keer leek het net of ze adem te kort kwam en daarom losliet) dat ik hiermee moest stoppen. Dat de borstvoeding niet ging werken voor ons. De kraamverzorgster zag dat ik huilde en legde viënna even weg want ze was in slaap gevallen en hebben we gepraat. In heb toen besloten te stoppen met de borstvoeding. We gingen haar gewoon fles voeding geven. Zo wisten we in ieder geval dat ze genoeg binnen kreeg. Ook al weigerde ze de fles en kreeg ze dus met een lepeltje haar melk. Maar ze groeide teminste. We hebben deze hectische vermoeiende loodzware kraam week afgesloten met een groot besluit die mij opluchting gaf. Paar dagen later kwam de verloskundige nog langs. En ze vertelde mij dat ik een goede keuze had gemaakt. Ze keek viënna ook nog na en vertelde me dat ze een vermoede had dat viënna een afwijking zou kunnen hebben aan haar slokdarm of luchtwegen. Omdat ze zo piepte. En ze kon ook niet plat liggen want dan liep ze blauw aan. De advies om naar de huisarts te gaan namen we aan. En zijn toen met haar naar de huisarts gegaan..... Word vervolgt in volgende blog