Alles behalve een roze wolk deel 8

Ondertussen is ons lieve kind 5 maanden oud. De nexium is afgebouwd en ik durf te zeggen dat de nachten super gaan, en hij op een uitzondering na niet meer krijst. Ja hij slikt nog veel, die verborgen reflux is er nog zeker. Maar omdat hij geen nachtvoeding meer krijgt kan het daarbinnen hertellen. 

Maakt dat dat hij nu een makkelijke baby is? Nee.. Hij heeft een pittig karakter en de slaapjes overdag gaan matig, inbakeren mocht niet meer ivm rollen dus daar zijn we cold turkey mee gestopt toen hij 3,5 maanden oud was. De sprongetjes zijn zwaar, dan huilt hij meer, slaapt hij nog wat slechter en is over het niet gezellig. Dan laat hij doormiddel van gillen en brullen zijn temperament zien. 

Maar we hebben nu hij geen pijn meer lijkt te hebben, want ja.. Zo zie ik verborgen reflux een heel leuk kind leren kennen. 

Hij is grappig (ja echt, nu al) ondeugend, ondernemend, en ook zeker heel lief. 

In de wandelwagen en auto geeft hij steeds vaker toe aan zijn slaap. Maar in de box echt niet. Hij slaapt altijd op een donkere kamer, zo stil mogelijk in een slaapzakje. Met zijn tut en Knuffeltje. 

En zijn wij nu dan aan het genieten? Mwah, soms. Ik heb helaas echt een ( postnatale) depressie en volg nu therpie. 

Nu word het leren genieten, leren waarom onze zoon huilt, en inzien dat het huilen er soms bij hoort. Maar na z'n zware periode is dat lastig, want het roept altijd weer een gevoel op van toen. Van de tijd die we hebben gehad. Je haalt niet even je schouders op van " het is een fase, en die gaat wel weer voorbij"  want die fase voelt altijd lang. En de tijd om te (leren) genieten voelt nog altijd kort. 

En hoeveel ik ook "geniet" van de mijlpalen, zoals. Rollen, fruithapjes. Groente. En alle andere ontwikkelingen zowel groot als klein, voelen de lastigere fases als een hele pittige tijd. 

ALs ik foto's zie van de afgelopen maanden kan ik alleen maar verdrietig zijn. Gelukkig zijn er foto's want ik kan mij er niet veel herrineren dat dit lieve kind zo klein is geweest, dat hij met de geboorte al best wat haar had en dat hij in de loop der tijd zoveel veranderd is. Ik heb het heel weinig bewust meegemaakt, en dat doet pijn. Want die tijd.. Krijgen wij nooit meer terug.