4 jaar geleden
Al. Die. Vragen.
'Is ze niet wat klein?' 'Krijgt ze nog steeds zoveel borstvoeding?' 'Kan ze al kruipen?' 'Eet ze wel genoeg'
Al deze vragen. Ik wordt er zo moe van. Sinds Sophie geboren is in januari heb ik er al last van. Natuurlijk vraag ik mij ook wel af of de ontwikkeling goed gaat. Natuurlijk vindt ik dit belangrijk, zoals elke mama. Onze lieve meid is geboren met hoge spoed, zoals te lezen is in mijn eerste blog. Doordat ze zuurstoftekort heeft gehad, ben ik vanaf het begin al bang dat er iets met haar aan de hand is. Ik heb erg vaak gedacht; 'Straks ontwikkeld ze zich niet normaal' of 'Zou ze wel normaal kunnen praten, leren en volwassen worden?' En juist door zulke vragen, blijven deze twijfels bestaan. Best raar eigenlijk, dat je twijfelt over je eigen moeder gevoel.
De ene keer is ze te dik, heeft ze een onderkin en spekjes op haar armen. De andere keer vinden mensen haar toch wel erg slank voor een baby'tje en krijg je daar commentaar op.
Er zijn al kinderen van haar leeftijd, die kunnen staan, kruipen, zelfs lopen achter een karretje. Sophie kan nu een ruime maand vlot rollen, probeert sinds 2 weekjes vooruit te tijgeren en te staan aan de bank. Ze kan ook sinds een maandje zelfstandig zitten, en ik hoef niet bang meer te zijn dat ze op haar hoofdje valt. Sinds ze vlot kan rollen, is ze ook al een aantal keer hard op de tegelvloer en houten vloer gebotst met haar hoofd. En dat vond ze echt niet fijn. Sinds kort rolt ze daarom, op deze harde vloeren, voorzichtig terug. Zo leuk om te zien, hoe ze bedenkt dat het anders pijn doet. Deze ontwikkelingen gaan zo snel!
Maar, nee. Mijn kind kan nog niet staan of kruipen. Ja, ze krijgt nog steeds 4/5 voedingen op een dag. Ja, ze eet met de pot mee en ze vindt het heerlijk!
Weet je, mensen zonder kinderen durven zelfs wat te zeggen over hoe je kind eruit ziet, of hoe je kind zich ontwikkelt, huilt, kletst en noem zo maar op. Mensen met kinderen weten het vaak een beetje beter dan dat jij het weet.Er zijn 100 en 1 fora op internet te vinden met mama's die het allemaal heel erg goed weten. Vlak na de geboorte van Sophie heb ik hier veel op gelezen, vragen gesteld. Maar weten jullie dat moeder onder elkaar ook strijden om te laten zien dat hun kind wel zo snel kan rollen, kruipen. Of zoveel drinkt, eet. Dit maakt mij heel onzeker, en was voor mij een reden om deze fora te verlaten, en mijn eigen gevoel te volgen.
Als ik toch vragen heb, leg ik ze bij de kinderarts neer, drink een bakje koffie bij mijn schoonmoeder, of stuur een appje naar 1 van de zoveel zussen, schoonzussen of mijn eigen moeder. Van deze mensen vindt ik het ook niet vervelend, raar genoeg! Tips mogen altijd, echt waar! Maar sommige dingen kun je beter niet zeggen. Je weet nooit wat voor verhaal er achter een kindje zit, en of je er iemand mee kwetst.
Ervaren jullie dit ook zo? En nog tips om het te voorkomen?
-XO
Mama Mariska
Vinden jullie het nou leuk om ons ook te volgen op instagram? Je kunt ons vinden onder de naam: mamapeeters
P.S. Ik werk op een AZC basisschool. Dit wil ik evt betrekken in mijn blogs. Zouden jullie dit interessant vinden? :)
Laetitiabosveld
Wat een prachtig meisje is Sophie😍 Ik begrijp je heel goed. Mijn mannetje is ook geboren met zuurstoftekort en de onzekerheid blijft. Nadat wij het nieuws kregen dat ze niet wisten hoe hij zich ging ontwikkelen, had ik me uit al mijn facebookgroepen verwijderd en sloot ik me een beetje af van de (baby)wereld. Ik wilde me focussen op mijn kind en niet mijn kind vergelijken met alle andere kinderen. Zeker niet omdat er aardig wat vrouwen persé moeten pronken (niet alleen trots zijn),met hun snel ontwikkelende kind. Toen ik het vergelijken los heb kunnen laten, heb ik de (baby)wereld weer kunnen ‘betreden’. Met elke nieuwe ontwikkeling groeit mijn vertrouwen en hoop weer in een normale toekomst, maar het blijft lastig. Het blijft dat kindje met zuurstoftekort, zelfs als hij zich ontwikkelt ‘op schema’.
AmyGirl
Zo te lezen doen Sophie en mama het beiden goed ? mensen hebben altijd wel wat te zeggen. Sophie zal de volgende ontwikkelingen doorgaan als ze daar aan toe is. Geen haast toch ? Blijf vooral genieten van je meisje?
Anoniem
Ik hoor het ook vaak (zoon is geboren met 32 weken en mogelijk een cyste in de hersenen). Mijn eigen moeder durft zelfs te beginnen over autisme en zwakbegaafd terwijl je heel lang niks weet. Hij is nu 21 maanden, loopt pas 2 maanden en de doktoren zeggen niks geks. Die geven aan dat hij misschien iets langer duurt maar dat de cyste niets zegt over iq en/of eq. Je gevoel gaat het vanzelf aangeven en dat kan jaren duren of zelfs nooit gebeuren. Leer het los te laten en geef een gemakkelijk antwoord. Als ze beginnen over het ondergewicht antwoord ik altijd: ja, inderdaad ja. Leren doen ze toch nooit.
Kimzstr
Ik zeg altijd: ik was ook altijd een goede moeder en toen kreeg ik een kind ? mensen zonder kinderen denken vaak te makkelijk en de moedermaffia heeft altijd wel iets te zeggen over wat je volgens hen niet goed doet. Onze kinderarts heeft gezegd dat wij t altijd beter weten en dat wij op ons gevoel af moeten gaan. Het moederinstinct is het sterkste van allemaal. Probeer je niks aan te trekken van de rest en al helemaal niet van de 'doet-jouw-kind-dat-nog-niet? Moeders'.