Afscheid nemen van borstvoeding

Sinds mijn vorige weblog, waarin ik vertel dat mijn zoontje geen melk meer wilde, zowel de fles als de borst, heeft hij nog 2 dagen de borst gepakt. Echter merkte ik dat er, ondanks het kolven, waar al niet veel meer bij uitkwam, weinig meer te drinken was.. Hij nam maximaal 3 slokjes, viel in slaap, en waar ik voorheen een speentje erin kon doen en hij lekker doorsliep, begon hij nu keihard en hartverscheurend te huilen. En ja, dat langdurige gesabbel aan de borst is dan weer erg vervelend voor mij..

Na een even moeilijke start, heb ik echter elke keer weer genoten van het geven van borstvoeding. Elke keer die momentjes lekker samen, heel speciaal. Dat kleine heerlijke hummeltje tegen me aan die groeit van iets wat uit mijn lichaam komt, zo bijzonder. Op een paar weken na, toen hij tandjes had en doorkreeg hoe hij die kon gebruiken (AU! Nee niet fijn!) heb ik met veel liefde en plezier borstvoeding gegeven.

Voordat ik bevallen was zei ik: nou als ik 6 maanden haal ben ik al blij. Mijn man wou graag dat ik tot een jaar probeerde te geven. Toen het eenmaal allemaal soepeltjes liep, vond ik dat jaar ook wel prima klinken, zolang het goed ging. En vorige maand dacht ik nog: ach als hij het nog fijn en lekker vind, ga ik nog wel even door! Maar helaas werd hij toen ziekjes en pakte hij de borst opeens uit zichzelf niet meer. Mijn melkproductie liep snel terug (hij kreeg toch alleen al 's nachts als hij wakker werd en 's morgens vroeg, dus het was al niet veel meer) en hij leek er ook niet echt meer wat aan te hebben. Dus nu heb ik besloten om een punt te zetten na deze mooie en bijzondere periode. Het is tijd om verder te gaan (niet met flesjes echter, die pakt hij (sinds zijn ziek zijn) (nog?) niet.. Gelukkig eet hij wel lekker pap.

Ik zal het best nog wel gaan missen denk ik.. Maar ik hoef in elk geval geen borstvoedingsbh's meer aan en kan weer eens af en toe een lekker glaasje drinken ;) Ieder nadeel heeft z'n voordeel, zullen we maar zeggen. Onze kleine man wordt groot!