​''Ach, het zijn maar darmkrampjes, gaat vanzelf over''

Als je baby veel huilt, zijn/haar beentjes strekt en vooral last heeft wanneer je hem/haar plat op de rug legt, dan kan dat inderdaad best het gevolg zijn van darmkrampjes. Maar als het huilen verandert in krijsen, uren duurt en dat meerdere keren op een dag, dan kan er meer aan de hand zijn. Zeker als er sprake is geweest van een zware bevalling en/of een hulpmiddel zoals een vaccuumpomp.

Het consultatiebureau, meerdere artsen, de kraamzorg en verloskundigen - met al hun goede bedoelingen - komen met een stortvloed aan adviezen waar je hoofd van duizelt, maar er zit niks tussen wat daadwerkelijk verschil lijkt te maken. Daarnaast bleven we maar te horen krijgen dat het gewoon darmkrampjes zijn, en dat het vanzelf overgaat. Ondertussen werd de situatie alleen maar erger, en al belde ik honderd keer met mijn zorgen naar al de personen die hier verstand van horen te hebben, mijn antwoord moest uit onverwachte hoek komen. Een kennis van me wees me op het probleem van een verschoven nekwerveltje, en raadde me aan om naar een osteopaat te gaan.

We besloten om het nog even aan te kijken, maar onze wanhoop nam met de dag toe en uiteindelijk hebben we toch een afspraak gemaakt. In ons geval bleek het niet te gaan om een verschoven nekwervel, maar om spieren die zo verkrampt waren dat deze druk gaven op een nekwervel. Dit was gelukkig snel te verhelpen, deels ook omdat we er zo vroeg bij waren. Opgelucht konden we adem halen en genieten van ons vrolijke en ontspannen meisje. Maar de manier waarop we hierachter moesten komen zat mij toch niet lekker, en ik ging verder op onderzoek.

Enkele uitzonderingen daar gelaten, is elke bevalling opzichzelf gewoon een hele opgave. Zowel voor de moeder als het kleintje. Complicaties kunnen blijkbaar te allen tijde optreden, of er nou sprake is geweest van een normale bevalling, een keizersnede, vaccuumpomp of zelfs een snelle bevalling. Er is altijd een kans dat het een en ander verrekt, klem zit of verschoven wordt. Zoiets kan zorgen voor veel pijn en spanning bij je baby, en ook verdere complicaties geven, zoals spijsverteringsproblemen - om maar niet gelijk met ergere voorbeelden te komen. Tjah, darmkrampjes horen hier dus wel bij, maar daar is lang niet alles mee gezegd. De achterliggende rede moet toch echt aangepakt worden. Het schijnt vaak voor te komen, maar ouders komen er soms pas heel laat achter. Aangezien het werk van een osteopaat namelijk niet wetenschappelijk is bewezen, zal het consultatiebureau bijvoorbeeld dit niet ter sprake brengen. Aan de ene kant ook wel begrijpelijk, maar aan de andere kant geldt precies hetzelfde voor een middeltje als infacol, iets wat ze wel tussen neus en lippen door noemen.

Vandaar dat ik dan ook deze blog heb geschreven. Als jij iemand bent, of iemand kent, met een ''huilbaby'', of een baby die behoorlijk last heeft van ''alleen maar'' darmkrampjes, dan kun je misschien eens deze alternatieve oorzaak gaan onderzoeken, en daarmee veel ellende in de toekomst besparen voor zowel het kleintje als jullie zelf.

Want wat breekt je hart als je kind maar huilt van de pijn en je niks lijkt te kunnen doen om het te verhelpen...