Aardbeivlek van Emma

Zoals jullie in mijn andere blogs konden lezen is Emma geboren met een aardbeivlek. (Op haar schouder) Dan denken misschien sommige van jullie wat is dat nou een aardbeivlek. Heel simpel gezegd is het een goedaardig gezwel met rode bloedvaten wat er uit ziet als een aardbei. 

Toen Emma is geboren wisten ze eerst niet precies wat het was een blauw plek omdat ze misschien haar gestoten heeft tijdens de bevalling of toch een aardbeivlek. Na ongeveer 3 weken begon het plek op te zwellen en wisten we het bijna wel zeker dat het om een aardbeivlek ging. Wij hielden de groei natuurlijk goed in de gaten. De plek groeide redelijk snel en werd ook al vrij dik. Toen heeft het consultatiebureau ons geadviseerd om het na te laten kijken bij de huisarts. 

Wij hebben ook de huisarts gebeld maar vanwege Corona moesten wij eerst foto’s opsturen. Wij hebben foto’s opgestuurd van hoe het was met de geboorte ,3 weken later en een recente foto. Die heeft ons gelijk doorgestuurd naar de dermatoloog. 

Bij de dermatoloog hebben ze de aardbeivlek opgemeten en foto’s van gemaakt. Ze zijn even in overleg geweest en dat ik toch maar naar de kinderarts moest omdat hij vrij groot is . 

Een dag later konden wij al bij de kinderarts terecht. Zo snel is wel super fijn. Ze hebben dezelfde onderzoeken gedaan als bij de dermatoloog. En zeiden ze ook dat het om een aardbeivlek ging. Dat was ook wel een fijne bevestiging. Verder wouden ze er eerst niets aandoen omdat het niet gevaarlijk is. Waneer het nog groter word , als het naar de hals toe trekt of als het gaat bloeden dan moeten wij gelijk de kinderarts bellen. En natuurlijk als Emma er op latere leeftijd last van krijgt. Maar zoals het nu lijkt heeft onze meid er geen last van en dat is wel prettig. Als er iets mis is hoeven we ook geen verwijsbrief te hebben we mogen dan gelijk de kinderarts bellen. 

Nu gaat alles goed met Emma haar plekje en hoort het echt bij haar. Het maakt haar speciaal en wie ze is. Ze heeft er geen last van wat wij kunnen merken. Groeien doet hij ook niet meer het is nu stabiel. Meeste keren valt de kleding er mooi overheen en als ik deze blog niet had geschreven zouden heel veel van jullie niet weten dat Emma een aardbeivlek heeft. Als het goed is verdwijnt deze plek vanzelf het kan wel jaren duren. En verdwijnt het niet kunnen we er altijd nog voor kiezen om met haar weer terug te gaan naar het ziekenhuis. Maar voor nu laten we het zo en vinden we het echt bij haar horen.