Aangeboren staar deel 4

Het is 9 februari en we moeten naar het Oogziekenhuis in Rotterdam. Dit is ruim 1.5 uur rijden, maar de reis leek ontzettend lang. De omschakeling van Eindhoven naar Rotterdam is ook heel groot, alles is daar groot, druk en je weet de weg niet. Gelukkig zit er een parkeergarage om de hoek, en met lood in onze schoenen lopen we richting het Oogziekenhuis.

Toen we daar aan kwamen zagen we allerlei mensen. Oudere mensen, slechtziende mensen, mensen met pleisters op hun oog, mensen met een afgedekt oog maar ook heel veel kindjes. Het gaf ons enigszins een goed gevoel dat Brichano niet de enige baby of kind was. We melden ons bij de balie en worden verwezen naar het kinder oogcentrum. Toen we daar aan kwamen zagen we allemaal leuk speelgoed, een tafel om aan te kleuren en soort ring gemaakt van kussens met een omheining voor de allerkleinste. We nemen plaats en moeten wachten.

Dan ineens horen we: Brichano Zomer mag komen. En komt de realiteit binnen dat het echt om ons kindje gaat. We lopen richting de kamer van de arts, en hij stelt zich voor als dokter de Faber. Eenmaal binnen hangt 1 muur helemaal vol met tekeningen van kindjes die hem bedanken en blij zijn dat hij hun heeft geholpen. Dit was bijzonder om te zien, en gaf ons het gevoel dat we op de juiste plek zijn voor hem. 

We gaan zitten en de arts begint Brichano te onderzoeken met allerlei instrumenten. Binnen 5 minuten komen de vragen: wie heeft dit ontdekt? Sinds wanneer zagen jullie dit? Komt het in jullie familie voor? Die laatste vraag zagen wij niet aankomen en de vader van Brichano en ik keken elkaar aan. We hadden geen idee! 

Toen kwam de arts met het antwoord: Brichano heeft volledige staar in beide ogen, en ziet niks! Zijn lenzen zijn al compleet troebel en kan daardoor niets waarnemen. Dit verklaarde voor ons wel waarom hij altijd zo geobsedeerd was met naar lampen en licht kijken, dit was het enige wat hij "goed" kon waarnemen. De arts zei direct dat we snel moeten ingrijpen, omdat hij nu zijn zicht niet ontwikkeld. Hier schrokken wij nogal van en vroegen aan de arts hoe nu verder?

De arts begon meteen met bellen en zei dat Brichano 23 februari al geopereerd wordt in Sofia kinderziekenhuis. Dit was wel even slikken omdat het toch de ogen van je kind zijn. Een week later moesten we ons al melden bij de anesthesist voor en check up en om wat vragen te beantwoorden. Alles ging ineens in een rot vaart en het voelde alsof we in een rollercoaster terecht waren gekomen.

Ik vroeg op het einde nog wat ze tijdens deze operatie gaan doen en wat het vooruitzicht is na de operatie. De arts legde het volgende uit: tijdens de operatie gaan we de lenzen uit zijn ogen verwijderen en daarna krijgt hij baby contactlenzen. Baby contactlenzen? Vroeg ik nog. Hij zei ja want een bril is erg moeilijk op die leeftijd, dus laten we speciaal gemaakte lenzen uit Amerika komen. 

Een week later zaten we bij de anesthesist en werd Brichano onderzocht. Hij is gezond, dus hij kan de narcose aan. We krijgen nog speciale pleisters en verdovende zalf mee die we moesten smeren en plakken een uur voor de operatie. Dit moesten we op de bovenkant van zijn handen smeren en plakken, zodat ze makkelijker een infuus konden prikken. Ik werd misselijk bij de gedachte dat mijn kind zo jong al met zoveel te maken zou gaan krijgen, maar besefte me ook maar al te goed dat hij volledig blind kon worden als we niks deden.

In de volgende blog neem ik jullie mee naar de operatie.