Aangeboren staar deel 3

6 februari 2018 is aangebroken, en we mogen naar de oogarts (lees vorige blogs om te weten wat er aan voor af ging). 

Met een steen in mijn maag gaan we het Sint Anna ziekenhuis in Geldrop. Zenuwachtig lees ik de bordjes, maar weet ineens niet meer welke route het was. We melden ons bij de balie en de weg wordt gewezen. Het lopen naar de afdeling oogheelkunde lijkt oneindig, en dan ineens zijn we er. Ik meld ons aan en we gaan zitten. De oogarts roept ons binnen en is nog heel optimistisch. Hij begint het onderzoek door te schijnen met een lampje in Brichano zijn ogen, en ik zie de uitdrukking op zijn gezicht veranderen.. Hij kijkt ons aan en zegt: hij heeft overduidelijk aangeboren staar en wil nog kijken met een soort rond vergrootglas in de pupillen van Brichano. Hij kijkt en zegt: we moeten direct stappen gaan ondernemen want zijn pupillen zijn al helemaal wazig.

Hij roept de receptioniste en zegt dat ze met spoed het Oogziekenhuis in Rotterdam moet bellen. De grond zakt onder mijn voeten vandaan, en ik heb geen idee wat er nu gaat gebeuren. 

Binnen enkele minuten stapt de receptioniste terug binnen en geeft aan dat ze een spoed afspraak heeft kunnen regelen. Meteen die vrijdag 9 februari moeten wij al in Rotterdam zijn, omdat de arts van Brichano geen tijd meer wil verliezen. Door alles wat er ineens op ons af komt vergeet ik te vragen wat het nou precies is, wat er gaat gebeuren en hoe nu verder.

Thuis aangekomen plof ik op de bank en kijk ik naar Brichano. Ik kan niet geloven dat mijn baby, mijn kind die nog zo jong is al staar heeft. Op dat moment begint de rollercoaster en schakel je alle emoties uit voor je kind..