5 pijnlijke opmerkingen die je beter voor je kan houden bij babyverlies

Het gebeurt ons allemaal weleens. Je wil iets liefs of positiefs zeggen zodat de ander zich misschien (even) beter voelt dan de verdrietige staat waar diegene in verkeert. Maar achteraf vraag je jezelf af of het wel ‘handig’ was om zoiets te zeggen of valt er een stilte waarvan je niet weet hoe je dit moet interpreteren.

Ouders die hun baby verliezen kunnen gekwetst raken door goedbedoelde opmerkingen. Vaak zullen ze dit niet direct terugkoppelen, omdat hun hoofd er niet naar staat of omdat ze weten dat je het misschien niet zo bedoelt. Vergeten wordt iets lastiger, want woorden die je raken op een kwetsbaar moment blijven je nog een lange tijd bij.

“Een onderwerp die geregeld aan bod komt tijdens lotgenoten ontmoetingen”

1. Gelukkig heb je hem/haar niet gekend

De ouders hebben voor de geboorte al een band met hun baby opgebouwd. In de buik groeit en bloeit een kindje met zijn/haar eigen persoonlijkheid en heeft zelfs in de buik haar manier van communiceren met de ouders. Ik wist wat Phéron prettig vond, wanneer hij reactie gaf op bepaalde houdingen en wanneer hij aan het spelen was. Je leert en weet (onbewust) al zoveel over je kindje.

2. Je bent nog jong, je kunt vast nog kinderen krijgen

Leeftijd speelt soms geen rol als het gaat om een kinderwens. Deze opmerking kan dus dubbel zo hard aankomen en ook al zouden de ouders nog 10 kinderen krijgen… dat neemt het gemis, verdriet en verlies van dit ene kind niet weg.

3. Heb je het een naam gegeven?

Een kindje is vaak niet onzijdig (HET) en uiteraard verdient een kindje dat stilgeboren wordt of komt te overlijden een naam. Een naam geeft erkenning aan het korte bestaan van hem of haar.

4. Gelukkig heeft hij/zij niet geleefd  (stilgeboorte of overlijden kort na de geboorte)

En al die tijd in zwangerschap ook niet? Een kindje heeft wel degelijk geleefd in de buik!

5. Hopelijk kun je het een plekje geven

Een plekje zoals ‘een vaas in de vensterbank’? Deze uitspraak, vooral vlak na het verlies, kan als kwetsend ervaren worden. Het verlies van een kind wordt een leven lang meegedragen, het verlies is verweven in het leven van ouders.

Hoe kan ik toch betekenisvol zijn?

Erken ouders hun gevoel (probeer dit verdriet niet weg te nemen), geef ze de ruimte die ze nodig hebben, dit geeft vaak al meer verlichting dan je denkt. Stel je empatisch op als je er echt voor die persoon wil zijn en wees in het nu. Het leven is niet mooi als je je kind verliest. De wereld staat stil en alles om je heen kan je gestolen worden. Een knuffel, pannetje soep, een kaartje of zelfs een emoticon-hartje via de app kan vaak al genoeg zijn om te laten weten dat je aan hen denkt.

Welke goedbedoelde opmerkingen mis jij in dit rijtje? En heb je tips voor anderen hoe hiermee om te gaan? Laat het weten in een reactie hieronder.

Liefs,

Sharon