4 jaar geleden
3 maanden?!
Iets meer als 3 maanden geleden beviel ik van een tweeling. No way. 3 maanden al?! De hoogte- en dieptepunten van de eerste paar maandjes uit hun vroege leven.
Ik beviel in november van 2 prachtige kinderen. Ze waren na wat hulp helemaal gezond.
Ikzelf had veel last van de spoedkeizersnede, maar na 5 dagen ziekenhuis mochten we naar huis.
Ik weet nog dat ik zo blij was om thuis te zijn. Gewoon in mijn eigen lekkere veilige omgeving.
De rollercoaster begon natuurlijk. Ik vond het ontzettend moeilijk en sliep weinig, maar probeerde elke dag twee dingen op te noemen waar ik trots op was, of waar ik van had genoten.
Als ik nu terug kijk is het echt snel gegaan. Toen ik er middenin zat, dacht ik dat dat niet kon. Een blik...
Hoogtepunten:
- Na 3 weken mocht ik met de kinderen naar buiten! Dik ingepakt in de wandelwagen liep ik naar de Lidl.
- Toen ze iets meer als 1 maand oud waren, pasten ze in maatje 50 :D
- We vierden kerst met onze kleine hummels.
- Ze groeiden zo goed dat ze op de gemiddelde curve zaten, ipv de premature!
- Het is ontzettend bijzonder om 2 kindjes tegelijk naar je te zien lachen
- Het bedritueel is zo intens intiem en fijn!
- De nachtvoeding ging weg (halleluja voor geen trappen meer af in de nacht)
Dieptepunten:
- Ik neigde in een postnatale depressie te vallen... ik kon niet genieten... echt niet...
- Ontelbare nachten slapen op een ikeastoel op de kinderkamer, met een of twee kinderen vast zorgt voor inmense rugpijn.
- Wat is slapen eigenlijk? Ik had iniedergeval mijn ogen dicht?
- De hond uitlaten met 2 babys is best een gepuzzel. Al helemaal als hij nodig moet en je de fles net geeft.
- Je vergeet jezelf
- No offence... maar... kraambezoek wat heel lang blijft hangen.......
- Mensen die zeggen dat je het niet goed doet, of dat iets slecht is voor de baby.... (shut up please)
- "Huilbaby". Als je mijn vorige blog hebt gelezen, weet je dat onze dochter geen huilbaby is maar echt pijn heeft en de hele dag krijst(nu krijsde!).
Het is goed om terug te blikken. Naar het goede, en het mindere. Ik kijk met trots terug. Want in al die chaos van weinig slaap, nieuw moederschap, huishouden, hond en man... Hebben we het staande gehouden!
Ik besefde vandaag dat ik echt genoten had. Van de dag, van de kinderen, mijn man... van mijn gezin.
En toen ik om 19:00 de kids een kus gaf, de lamp uitdeed, de deur van de kamer sloot en ging zitten in mijn bureaustoel, besefde ik echt dat het goed gaat.
Het randje van een postnatale depressie gehaald, maar ik weigerde me eraan toe te geven.
Eerste 3 maanden: CHECK
Overleeg modus: UIT
Genieten: EINDELIJK
Omabenik
Geweldig gedaan. Gefeliciteerd en je mag echt trots op jezelf zijn, dat je hebt volgehouden om jezelf iedere dag twee complimentjes te geven, waardoor je de depressie de baas bleef. Super. En nu de lichtpuntjes, lachende kinderen, een dochter waarbij geconstateerd werd dat ze echt pijn had en nu dus ook vooruit gaat. Wat wil je nog meer, dat heb je toch allemaal voor elkaar gekregen. 😃