2022 wordt in positieve zin ons jaar!

Oudejaarsavond 2021 en ik merk aan alles dat ik het lastig vind om het jaar af te sluiten. Alsof ik nog niet klaar lijk te zijn om de bladzijde om te slaan. Er schiet veel door mijn hoofd en alle maanden komen in hevigheid bij mij terug. Nu heb ik dit gevoel vaker rond de jaarwisseling, maar dit jaar is anders. Dit jaar was het jaar waarin ons leven volledig op zijn kop kwam te staan. En tegelijkertijd voel ik zo ontzettend veel liefde en dankbaarheid voor dit jaar. We kregen een dochter, de allermooiste en leukste die we ons maar kunnen wensen. Een bijzonder meisje, in alle opzichten. En wat hebben we veel geleerd dit jaar, keuzes gemaakt , nieuwe mensen leren kennen en oude kennissen achter ons gelaten. Het was heftig, bewogen, mooi, ontroerend, zwaar en fantastisch tegelijk. Een echte rollercoaster vol beweging. 

En zo is ons leven. Zo blijft ons leven. Want Saar zal altijd haar superkracht behouden. Ze zal nooit haar ontbrekende stukje chromosoom terugkrijgen. Dus daar gaan we mee verder. En hoe willen we dat doen? Hoe gaan we ons leven invullen? Daarbij weet ik één ding zeker, kracht en positiviteit zal ons hierin gaan leiden. 

Als ik de maanden nog eens rustig aan mij voorbij laat gaan op oudjaarsdag, vallen er tranen. Wat is er toch allemaal gebeurd? Vorig jaar om deze tijd zat ik met een dikke toeter op de bank. Nietsvermoedend van hetgeen dat komen ging. Er vanuitgaande dat er een gezond meisje is mijn buik groeide. Proostend, met 0.0% uiteraard, op het nieuwe jaar waarin we voor de tweede keer ouders gingen worden. Maar het jaar 2021 begon al in het ziekenhuis met de opname vanwege vroegtijdige weeën. En wat ben ik extra dankbaar dat Saar veilig warm in mijn buik is gebleven tot 37,5 week. Dat zij niet al met 32 weken op de wereld is gekomen. Zeker niet met alles wat daarna kwam, want hoe was het dan gegaan? Die 5 weken platte rust heb ik met liefde gedaan en het heeft geholpen. 

Ik zit op de bank, even bijkomen van alles deze avond. Want ik stond even met de rug naar Saar toe en de mannen waren boven. En op dat moment besloot mevrouw om haar sonde eruit te trekken. Kak… Op oudejaarsavond nog wel. Net voordat we gezellig zouden gaan eten. Ze kiest de dagen wel uit hoor want deze dame besloot op tweede kerstdag ook al om haar sonde eruit te trekken. Ik denk dat ik iets te blij was met het feit dat het daarvoor al 4 weken goed ging. 

Maar goed, gelukkig kwam de thuiszorg een uur later om de sonde terug te plaatsen. Alleen ging het deze keer moeilijker dan voorheen en liep Saar blauw aan tijdens het inbrengen. En daar sta je dan als moeder. Kijkend naar je kind, niets kunnen doen dan alleen maar troostende woorden uitspreken en hopen op het beste. Dat de verpleegkundige haar snel weer oppept en de sonde erin krijgt. Met wat kokhalzen en tranen lukt het daarna. 

Ondertussen springt Mees van ongeduld wild door de kamer. En ik geef hem geen ongelijk. Uiteindelijk zitten we om 20.00 uur aan tafel. Na het eten iedereen in bad/douche ( lang leve de gourmetlucht!) en daarna ploffen we op de bank. Joep en ik kijken elkaar aan, dit zijn toch andere avonden dan een paar jaar geleden. Maar het is goed zo. We vinden het heerlijk om met ons gezin alleen te zijn en het jaar op deze wijze samen af te sluiten. Wanneer Danny Vera met Rollercoaster wordt gedraaid tijdens de top2000 rollen er flink wat tranen. Dit is ons nummer geworden. 

Maar ik kijk ook vooruit. We weten nu eenmaal niet wat de toekomst brengt. En dat weet uiteraard niemand, maar afgelopen jaar heb ik geleerd dat niets zo verraderlijk is dan het leven. Hoe daar mee om te gaan, dat is aan jezelf. Want voor mezelf kan ik zeggen dat waar er het afgelopen jaar deuren dichtgingen, gingen andere juist weer open. Ik schrijf een boek, start mijn eigen business en sta sterker in mijn schoenen. Het heeft zo moeten zijn. Ik vind mijn rust en tegelijkertijd ontvang ik steeds meer energie. Gaat dat vanzelf? Nee, zeker niet! Het is keihard werken. Aan ons gezin en aan mijn mentale gezondheid. Elke dag werken aan een betere versie van mezelf en aan de kracht in ons gezin. En ik moet zeggen, dat voelt ontzettend goed. 

Dankbaar voor alle lieve mensen om ons heen die ons op verschillende manieren steunen en liefde geven. Dankbaar voor de geweldige start van onze doneeractie voor het realiseren van ons boek waarvan de opbrengst gaat naar stichting steun 22q11. En dankbaar voor de reis die ik maak in de wereld van aromatherapie . Het heeft ons inmiddels al zoveel goeds gebracht dat ik dit nu ook durf te delen met anderen. En daarin ook ondersteuning wil/kan bieden. 

En zie hierboven op de foto eens. Daar zit een kanjer van een meisje. Ze doet het zo goed ondanks alles. We kloppen altijd even af wanneer we dit uitspreken. De sondevoeding doet haar goed en we zien haar sprongen maken, zo ontzettend fijn. Al vind ik het met momenten nog steeds lastig om met de sonde om te gaan, ook al weet en zie ik dat dit het beste is voor nu. Donderdag staat er een spannende dag gepland, want dan krijgt Saar weer een groot onderzoek bij de cardioloog. Maar we blijven hierin ook positief en gaan van het beste uit! 

We beginnen het jaar vol goede moed en leven met de dag. Of beter gezegd, we leven in het hier en nu. Wat morgen brengt, zien we dan wel weer. En terwijl ik dit typ denk ik, jeetje wat heb ik al een verandering hierin doorgemaakt. Wat ben ik trots op mezelf dat ik dit nu oprecht kan zeggen. Dat mag. Daar heb ik zelf keihard voor gewerkt. 2022, kom maar op!!

Wil je nog doneren aan ons doel? Dat kan via de site : https://www.geef.nl/nl/actie/inzamelingsactie-voor-supersaar/donateurs of via de facebookpagina: SuperSaar stapt in de achtbaan 22q11. 

Wil je mij volgen in mijn reis als moeder, vrouw, vriendin, ondernemer en meer weten over aromatherapie/etherische oliën ? Leuk! Volg mij dan ook op mijn instagram account : @not.oily.a.mom 

Tot de volgende! Liefs, Chantal.