2 weken kinderafdeling

Na een paar mooie dagen thuis werden we opgenomen in het ziekenhuis. Onze kleine meid dronk niet genoeg en was ook niet voldoende aangekomen ( ik dacht dat baby`s daar 2 weken de tijd voor hadden). Maar na een week lagen we weer in het ziekenhuis dit keer niet de verlosafdeling maar de kinderafdeling. Onze kleine meid kreeg een sonde, geen discussie mogelijk want volgens de artsen was ze zwak en zou dit de oplossing zijn. Met pijn in me hart keek ik naar een klein meisje met een slangetje in haar neusje. Waarom zie ik niet dat het slecht met haar gaat? Oke ze is niet de grootste baby, maar ze is tevreden en heeft hele bolle wangen.

Een uur na het plaatsen van de sonde was het tijd voor de eerste voeding. Ze dronk een deel zelf en de rest ging over de sonde. De verpleegster sloot de sonde en nog voor ze zich had omgedraaid spuugde ze alles uit. Ze verslikte zich weer in haar eigen spuug en gilde het daarna uit. ( Ik heb me nog nooit zo verdrietig gevoeld). De verpleegster gaf aan dat het misschien net teveel was geweest en dat we het over 2 uur gewoon weer opnieuw moesten proberen.  Maar helaas ook met deze voeding kwam alles er weer uit. Om je pasgeboren baby zo te zien vond ik vreselijk. Daar boven op kwam ook nog is dat mijn vriend de nachten niet mocht blijven. Daar zat ik dan, zelf nog heel zwak met een baby die zich om de 2 uur totaal onder spoog. Als het in haar slaapje gebeurde hoorde je haar verslikken en hoesten. Hierdoor deed ik zelf geen oog dicht, want wat nou als ik haar niet hoorde en ze zou stikken? 

De volgende morgen kwam de kinderarts bij ons langs, die overtuigde ons dat het met de sonde snel beter zou gaan. Elke ochtend moesten we haar wegen, elke dag kleedde we haar ongeveer 8 keer om, 14 dagen lang zaten we tussen 4 muren en de hal van het ziekenhuis. We mochten namelijk niet met haar naar buiten en omdat het corona virus uitbrak mochten we eigenlijk  niet verder dan onze kamer. Na 14 dagen zagen we haar gewicht heel langzaam stijgen. Inmiddels hadden we speciale voeding, een sonde en medicijnen tegen maagzuur. Of het werkte? 

Nou het werkte om aan te komen, maar zelf drinken deed ze niet meer en het spugen bleef. Maar we mochten wel naar huis! (het corona virus was inmiddels aangekomen in het ziekenhuis en echt veilig was het daar dus niet meer).

De dag dat we naar huis mochten werd er in Nederland ook de eerste lockdown aangekondigd. Nog even snel langs de ah want na 2 weken ziekenhuis was er echt amper wat in huis.  Nou ik kan je vertellen in de ah waren alle schappen ook leeg en werd het dus even roeien met de riemen die je hebt. 

We hadden een vast patroon, drinken- rest via de sonde- Spugen - opruimen- nog meer spugen- opruimen en dan hopen dat ze een beetje binnen hield. Ik heb wel eens huilend onder de spuug met haar op de grond gezeten, en vroeg me dan alleen maar af wat er mis met haar was. Uit frustratie riep ik wel eens dat ze in derde wereld landen ook geen sonde hadden en dat we het misschien maar is zonder  moesten proberen. Iedereen om mij heen (vriendinnen, schoonzusje, kennissen) hadden allemaal een pasgeboren baby en bij hun ging het allemaal prima.