2 huilbaby's in 2 jaar tijd én ADHD, hoe dan?

Nog eentje dan;) Allereerst wil ik even iets anders zeggen. Ik heb veel reacties gekregen, met name leuke reacties op mijn blog (ook persoonlijk). Dat vind ik fijn en dat doet mij zeker goed. Het geeft steun. Eigenlijk kreeg ik maar één minder leuke reactie en die snap ik. De reden dat ik hier even op deze manier op in wil gaan, is dat het meerdere mensen zal treffen. Ik kreeg de reactie dat de titel die ik voor mijn blog heb gekozen niet respectvol zou zijn naar moeders die heel graag kindjes willen krijgen en het niet lukt. Met de vraag of ik daar goed over na wil denken wat dit met mensen doet als ze mijn titel en/of blog lezen. De titel en mijn blog is niet bedoeld om mensen pijn te doen, maar meer als een stukje bewustwording dat het moederschap niet alleen positief is, maar ook hele moeilijke kanten kan hebben. Ik merk dat zulke reactie wel wat doen met mij.  Door de periode waarin ik zit, kan ik hier niet altijd goed mee omgaan. Denk aan paniekaanvallen, huilbuien etc. Maar ik voel de noodzaak op deze reactie in te gaan. Ik realiseer me heel goed wat mijn blog en mijn titel met mensen kan doen die graag kinderen willen krijgen. En natuurlijk voel ik mij gezegend met 2 kindjes, omdat het niet voor iedereen is weggelegd. Maar de reden dat ik het toch op deze manier verwoord is dat het hebben van kindjes gewoonweg niet altijd leuk is. Ik weet dat dit hard kan klinken voor mensen die geen kinderen kunnen krijgen of in behandelingen lopen. Maar de schijn ophouden dat het hebben van kinderen altijd leuk is, is niet eerlijk tegenover niemand. Niet tegenover mensen die graag kinderen willen krijgen en het niet lukt, maar ook zeker niet tegen mensen die hetzelfde meemaken als wij. De gedachten die je kan hebben dat je je kinderen niet wil op momenten dat je in paniek en huilend op de grond zit en je oudste kind je komt troosten. Vreselijk. En ik vind het maar wat erg dat ik deze gedachten heb. Maar ik wil eerlijk zijn naar iedereen. Ik maak van dichtbij mee dat mensen geen kinderen kunnen krijgen, ik weet wat het met hen doet. Maar ik vind ook dat er aandacht moet zijn voor deze situaties. Ik wil niet zielig overkomen, in tegendeel, ik wil juist erkenning omdat veel ouders min of meer de schijn kunnen ophouden dat het wel goed gaat met hun kinderen. Ik weet ook zeker dat er nu mensen zijn die het niet met mij eens zijn en die mijn reactie misschien niet snappen. Dat mag, iedereen zijn mening mag er zijn. Laat iedereen ook in zijn waarde. 

Dan nu wil ik nog even een stukje bloggen hoe het nu gaat. Het is zo nu en dan nog flink pittig. De laxeermiddel die we hebben gekregen voor ons meisje leek te werken. Maar we hebben toch nog wel wat geduld nodig ben ik bang. Ze is in de middagen toch nog steeds wat onrustig en ook in de nacht houdt ze ons soms nog wakker. Je merkt dat ze buikpijn heeft en je kan niks doen... Helemaal niks. Zie je de babyfoon op de foto, die zet ik bewust vaak genoeg uit, het huilen blijft een trigger. En als je dan zelf ook niet helemaal fit bent, dan wil je het liefst, jawel, rust. Wie zou dat toch denken eh. Rust tijdens een huilbabyperiode. Vandaag mocht ik met alle plezier, not, naar de kaakchirurg. Vreselijk, die man vond zijn werk nogal leuk denk ik. Ik ben goed onder handen genomen. Gelukkig stonden de hulptroepen alweer gereed en heb ik vanmiddag hulp gehad, zodat ik kon rusten. Want daar wordt je eens een potje moe van, van zo'n kaakchirurg. Maar goed, we moeten nog even afwachten denk ik met Thirza. We hopen en bidden dat het snel goed mag gaan met onze kleine meid. Het helpt nu ook niet bepaald mee dat Nathan kiezen doorkrijgt. Nathan is niet te doen. Heel jengelig, snel huilen, niet luisteren en ga maar door. Gelukkig heb ik een lieve man die veel zorg uit handen neemt als hij thuis komt uit werk, zodat ik nu even dit kan schrijven. Als Nathan ook maar even iets teveel geluid maakt, klapt mijn hoofd uit elkaar. Ik kan dat niet aan. Hopelijk mogen er snel betere tijden komen. Over een paar weken mag ik weer gaan werken. Dubbel nu. Ik ben nog erg moe en zie het nog niet altijd zitten, maar afleiding is ook echt wel fijn in deze periode.