10 weken met Baby Niyen

Mijn eerste baby Eylin was pittig, ze huilde wel eens( iets wat ik soort van ben vergeten) maar ze was vooral druk en altijd wakker. En ze kon geen seconde zonder mij. Mijn tweede baby Yulan was een droom baby, hij vond alles prima, hij sliep lekker veel en het maakte ook niet uit of ik of papa of mn zusje hem in slaap wiegde. Ik dacht een jongen is dus gewoon  makkelijker. 

Ik kreeg nog een jongen Niyen, en hij is onwijs lief hoor! Begrijp me niet verkeerd, eigelijk mag ik niet klagen, maar dit keer ervaar ik de babytijd heel anders.

Ik nam mijn kraamperiode dus enorm serieus, de eerste 40 dagen zo rustig mogelijk aan doen, Niyen goed laten aarden en mn tijd nemen om te herstellen. Dit duurde even wat langer dan ik dacht, mn bekken hadden de rust echt nodig en dus liep ik pas na 3 weken een langer stukje buiten. Kraamvisite hield ik nog even af, want ik wilde mijn draai vinden en ook de kids wilde ik de ruimte geven om goed te wennen aan de nieuwe gezins situatie.

Niyen was tevreden maar ik merkte wel dat als ik hem te vlug optilde of bijv na een voeding op een andere arm legde hij boos werd, dus ik deed sws extra voorzichtig. Hij wilde niet bij papa dus dat respecteerde wij en was hij vooral in mijn armen. Als er bezoek was, was het weinig baby knuffelen maar dat deden wij met de andere kids ook niet. Bij zn zus zitten accepteerde hij trouwens wel gewoon, dus dat was mooi meegenomen.

Savonds clusterde hij en soms bleef hij lang wakker en was onrustig, hoort erbij dat weet ik. Toen hij 5 weken was kreeg hij opeens veel onrust of eigenlijk heeft dat zich opgebouwd. Hij ging huilen en hard, hij accepteerd geen speen dus dat vond ik ook moeilijk, elke avond dat hij huilde moest ik opnieuw ontdekken wat hem rustig maakte. Soms was dat de zoutlamp( om naar te kijken) soms de draagdoek, of de boob, of op zn buikje op mn arm. Maar soms werd hij juist kwaaier.  Ik voelde bij mezelf ook onrust en zorgen, want hij huilt toch niet zomaar, ok ik weet krampjes en prikkelverwerking en gewoon een huiluurtje maar dit kende ik niet! En soms was het na 1 uur klaar maar dan ging hij wel slapen en soms stopte hij even en ging hij na een half uur weer verder. Radeloos werd ik. Als hij dat eindelijk stil en rustig was had ik het gevoel dat hij elk moment weer af kon gaan. Overgens had hij tussendoor ook goede avondjes, dat was dan echt zo fijn!

Ik had na 3 avondjes huilen een afspraak bij de osteopaat gemaakt. En toen stopte het huilen voor een hele week, tot de dag voor ik naar de osteopaat ging. Gelukkig had de osteopaat plek vlak voor mijn vakantie, en wat had hij het nodig, zijn buik was heel onrustig en zn vliezen om zn zenuwstelsel waren ook gespannen, en daardoor veel spanning op zn schedel. Die dag heeft hij zo veel geslapen hij was kapot. Ik ook dus het was echt even bijtanken, al was ik wel alert dat hij ieder moment zou kunnen gaan huilen. De osteopaat had aangeraden om koemelkvrij te gaan leven, ik ging dat proberen maar wel pas na mijn vakantie, omdat ik rustig wilde aanpassen en ook met avondeten etc niet tot last wilde zijn net mn wensen. 

De dag na de osteopaat was hij smorgens al flink chago, en smiddags begon de ellende, huilen huilen echt ontroostbaar. Ik dacht dit duurt een uurtje maar nee de heeeele middag, de andere kids hadden hun handen op hun oortjes, en ik was op, ik had geen tijd om te eten en ik had dit nog nooit meegemaakt, ik ging twijfelen of hij ziek was maar zijn temp was goed. Ik had de osteopaat gemailt en die zei dat dit een ontladings reactie was. Gelukkig sliep hij snachts goed en de dag daarna gingen we op vakantie.  Ik was best gespannen omdat ik bang was dat hij weer zo veel verdriet zou hebben, maar hij was ok, de reis ging perfect, ik heb nog nooit zo’n rustige baby in de maci cosi gehad. Op vakantie heeft hij wel veel gehuilt, nieuwe omgeving en hij was verkouden, wij allemaal met oorpijn. Hij heeft 1 nacht koorts gehad en daarna was het weg, hij bleef wel verkouden en hoesten. Ikzelf had ook echt veel oorpijn en mn dochter kreeg ook oorontsteking. Hij had een paar rustige dagen op vakantie en de terugreis ging prima.  Thuis was hij rustiger tot hij weer koorts kreeg, snachts natuurlijk en de dag daarna is zijn oor doorbroken. Arme baby heeft gewoon veel pijn gehad. Maar dat is gelukkig opgelost, ondertussen leef ik alweer een tijdje koemelkvrij, en ik zie Niyen rustiger worden. Minder krampen en hij voelt soepeler! Nu zijn we paar dagen geleden weer bij de osteopaat geweest en er is veel verbetering. Hij heeft 1x veel kramp gehad toen had ik wss koemelk binnen gekregen per ongeluk. Hij is nogmaals behandeld en dit x geen ontladings reactie maar gewoon een vrolijke baby, hij moppert zeker nog wel hoor maar ik zie dat hij lekkerder in zijn vel zit.

Ik weet dat er babys zijn die veel meer huilen, en dat ik eigenlijk niet moet klagen, maar ik vond de afgelopen 5 weken pittig, en vooral sneu voor Niyen want wat voel jeje machteloos als je niet kan ondekken wat er is,ook tegen je andere kids. En wat is een huilende baby zielig, die pruillipjes. En de spanning van zal hij zo gaan huilen vind ik ook wat.. maar ik hoop dat we nu een stijgende lijn te pakken hebben, ik durf wat meer er op uit met hem, al is hij wel prikkel gevoelig. Het komt allemaal goed🖤