#1 Groeiachterstand tijdens de zwangerschap
Nadat wij vorig jaar besloten voor een 2e kindje te gaan was ik eigenlijk meteen de 1e ronde zwanger! We waren zo blij! want bij onze eerste duurde het namelijk erg lang en heb ik een aantal behandelingen moeten ondergaan om uberhaupt zwanger te raken. We zeiden nog tegen elkaar “let op dit keer is het gelijk de 1e keer raak” en jahoor gelukt!! Superblij dus :) ik was redelijk misselijk maar gelukkig niet zo heftig als de 1e zwangerschap. De 1e echo’s waren allemaal goed! Bij 13 weken de NIPT test gedaan (met nevenbevindingen) we dachten ja dan maar “zo goed als zeker” weten dat alles goed is :) er kwam dan ook niks bijzonders uit de test waar ik eigenlijk wel van uit ging! toen kwam de 20 weken echo... ook geen bijzonderheden! Behalve dat de baby wel wat aan de kleine kant was maar de verloskundige zag dit niet als iets bijzonders, wij zijn zelf namelijk ook niet zo groot dus dan zal de baby ook wel niet zo groot worden, ja logisch dachten we!
Kom over 8 weken maar terug en dan meten we de groei nog een keer.. prima! We gingen met een goed gevoel weer weg.
8 weken later gingen we weer terug voor een nieuwe meting! Ja de baby was toch nog steeds aan de kleine kant.. ze meten hierbij de beentjes, buikje en de hoofdomtrek. Ik geloof dat de groei toen een week of 2/3 achterliep met een “normale” foetus. Ik dacht nou dat valt dan nog wel mee die paar weekjes, ook de verloskundige zei dat we ons geen zorgen moesten maken. Ze belde voor de zekerheid even de gyneacoloog op om te vragen of ik doorgestuurd zou moeten worden. Ze zei dat het namelijk ook zou kunnen dat de placenta niet zo goed werkt waardoor er dus ook een groeiachterstand zou kunnen optreden! En zo werd ik dus doorgestuurd en lag ik al snel bij de gynaecoloog voor een nieuwe meting. Ja het is inderdaad een klein babytje zei ze maar de organen etc. zien er allemaal prima uit dus niks om je zorgen over te maken. Ze wilde wel voor de zekerheid nog een collega laten kijken in een universitair ziekenhuis of ze toch echt niks gemist had! Dus wij weer naar het volgende ziekenhuis (ik nog steeds met een goed gevoel over alles! ze is gewoon klein thats it!). In het volgende ziekenhuis was dus ook alles goed! niks bijzonders te zien, een eventuele vruchtwaterpunctie was dan ook niet nodig. Ik dacht nog wat zou daar dan eventueel uit kunnen komen? Het is toen eigenlijk ook niet eens bij me opgekomen om dat te vragen want ik had gewoon een goed gevoel over alles en de artsen ook, niks om je zorgen te maken dus! Het zal wel aan de placenta liggen...
Ik bleef dan ook nog onder wekelijkse controle bij de gynaecoloog om de groei bij te houden en om te kijken of de baby nog wel genoeg zuurstof kreeg etc.
Ze bleef toch wel aan de erg kleine kant en op de echo’s zag ik wekelijks dat de groei wat meer achterliep, ik geloof op het laatst wel een week of 5/6. Ze werd dan ook geschat op een gewicht rond de 1900gram, heel mini dus! Zo werd ik dan ook ingeleid met 37 weken! Ze kon maar beter de buitenwereld inkomen zodat we zeker wisten dat er niks meer mis kon gaan in de buik (door een eventuele slecht werkende placenta) en zo is ons kleine meisje 9 weekjes geleden geboren!! en klein was ze inderdaad! Vooral haar buikje vonden we erg mager, dat was net zo breed als je hand! Maar ze was er en alles zou nu wel goed komen dachten we..