° oudjaarsdag, 31 december 2021 °

Die dag, het tijdstip, dat moment. Ik weet het nog zo goed. De artsen wonden er geen doekjes om. Het was niet goed, gewoon echt niet goed met Hylke. Zij bleven heel rustig, maar wel duidelijk. Die onverwachte hersenschade, zijn hartje die zonder vele operaties zijn functie nooit zou kunnen waarmaken. Deze combinatie, voor niemand niet te doen. Je kind blind, opgesloten in zijn lichaam en om dan nog niet eens te denken aan wat voor schade er in zijn denkvermogen zou zitten. Wij kregen de tijd om het er samen over te hebben, om er samen over na te denken en vooral om samen een beslissing te nemen. Een beslissing genomen in een paar minuten, want wij waren hier snel over uit; dit gaan wij onze lieve Hylke niet aan doen, maar ook ons niet, ons samen met Thomas niet. Dat je zo'n beslissing moet nemen over jouw eigen kind, hartverscheurend. Want zo voelde het, je hart verscheurt. Kapot van verdriet, maar realistisch genoeg om hier een beslissing over te nemen. 

Vandaag(25-04) alweer 16 weken geleden dat wij jou hebben laten gaan, verdorie ik mis je zo!