Je moet werk en privé gescheiden houden

Twee verschillende rollen, één wereld

Ik denk dat bijna alle moeders weten hoe onmogelijk dit eigenlijk is. Hoe zou ik mijn zoon moeten “blokken” als ik incheck bij een klant? Of mijn werk compleet naast me neerleggen zodra ik de deur van de kinderopvang binnenstap? Het hoort allebei bij mij. Ik ben moeder én ik ben ondernemer. En in mijn ogen is dat alleen maar mooi.

Overdag vervul ik de rol van professional, maar tegelijkertijd blijf ik bereikbaar voor mijn zoon. En andersom: dat ik in de speeltuin bijvoorbeeld soms een telefoontje pleeg of een idee in mijn notities zet. Niet omdat ik werk boven mijn kind zet, maar omdat het er allebei is, aandacht verdient en zich niet altijd in gebaande paden laat leiden.

Voor jezelf kiezen is ook verantwoordelijk

Natuurlijk gaat mijn kindje altijd voor. Dat is geen discussiepunt. Als een klant dat vervelend vindt, is dat jammer. Vooral voor de klant. En dit betekent niet dat ik mijn verantwoordelijkheid voor mijn werk niet neem. Want nee, ik begrijp ook wel dat ik niet met een zieke peuter op schoot in een meeting ga zitten. Maar het betekent waarschijnlijk wel dat ik dan niet bij die meeting aanwezig ben. Of dat een mailbox van een klant een dagje later wordt bijgewerkt of pas ’s avonds, wanneer ik even een paar uurtjes kan werken als mijn partner ook thuis is.

En ja, ik vind dit zelf ook weleens irritant en frustrerend: het jezelf altijd in bochten moeten wringen omdat je het nu eenmaal goed wil doen. Voor alle partijen. Maar het goed doen voor alle partijen gaat niet. Er is altijd een partij die je teleurstelt. En als je zelf die partij bent, dan heb je een probleem. Ik kies daarom steeds vaker voor ‘mezelf’. Of voor iets dat voor mij prioriteit heeft. En nee, ik leg daar geen verantwoording meer over af. Geen zin in, maar vooral niet nodig.

Ik geloof juist dat het ons sterker maakt om die twee dingen naast elkaar te laten bestaan en daarbij jezelf niet uit het oog te verliezen. Het maakt ons flexibel, creatief en empathisch. We kunnen razendsnel schakelen. Dat is geen zwakte, maar een superkracht.

De kracht van verwevenheid

Dus nee, ik geloof niet in het krampachtig scheiden van werk en privé. Ik geloof in verwevenheid. Want dat ís het moederschap: het is er altijd en loopt overal dwars doorheen, als een gouden draadje. En dat brengt mij tot de keuzes die ik maak en het maakt mij tot wie ik ben.

Hoe zie jij dat? Lukt het jou om werk en moederschap gescheiden te houden, of faal jij daarin ook faliekant? 😉