Opgebiecht: Stiefmoeder zijn is het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan

Het is het gevoel dat je nooit helemaal goed kunt doen. Als ik iets zeg over huiswerk, ben ik “te streng”. Laat ik iets gaan, dan hoor ik dat hun echte moeder dat nooit zou toelaten. De moeder is altijd ergens aanwezig:  in hun verhalen, op school, in appjes. En dat natuurlijk hartstikke begrijpelijk, maar soms ook confronterend. Vooral als ik de ruzies opvang, de broodtrommels vul en ze troost als ze verdrietig zijn… maar op Moederdag krijg ik nog niets, of iets heel kleins. Er zijn dagen dat ik me compleet overbodig voel. Ik kook, plan, regel, en toch hoor ik niet echt bij het gezin. 

Wat ik het zwaarst vind, is de grens tussen houden van en afstand bewaren. Ik mag niet te veel, maar ook niet te weinig. Ik hou van die kinderen, maar ik ben niet hun moeder. En soms voel ik dat ze dat me ook willen laten weten. 

Mijn partner begrijpt het wel, maar hij zit er ook tussenin. Hij wil vrede bewaren, en ik snap dat, maar soms voelt het alsof mijn gevoel er minder toe doet. Soms denk ik, was ik maar met iemand zonder kinderen geweest. Alleen al het denken voelt fout, maar het is wel wat ik soms voel.

Toch blijf ik. Omdat ik ze echt in mijn hart heb gesloten. En ik natuurlijk houd van hun vader. Hopelijk moet ik het gewoon nog even tijd geven. Misschien zullen ze me steeds meer toelaten. Liefde hoeft niet altijd eenvoudig te zijn. Maar stiefmoeder zijn is wel het zwaarste, meest verwarrende en soms ook het eenzaamste wat ik ooit heb gedaan.

Heb jij ook iets op te biechten? Stuur je verhaal anoniem naar info@mamaplaats.nl

Lees ook

Opgebiecht: het autisme van mijn kind neemt mijn leven over