Opgebiecht: ik vind het beste vriendje van mijn zoon een verwend rotkind

Mijn zoontje is zeven en hij is dol op zijn beste vriend. Ze zitten bij elkaar in de klas en spelen na school meerdere keren per week samen. Maar ik trek het gewoon niet meer. Dat jongetje is altijd druk, schreeuwt overal doorheen en trekt mijn hele huis overhoop. En als ik er een keer wat van zeg, kijkt hij me aan met zo’n blik van: wat kan mij het schelen. Ik voel me soms net de boze heks in mijn eigen woonkamer.

Hij is ook verwend en onbeleefd. Hij vraagt gewoon zelf om snoep of een koekje, iets wat mijn kind nooit zou doen. En ja, dan denk ik: wat voor invloed heeft hij op mijn kind? Want ik merk echt verschil. Zodra hij hier is, wordt mijn zoon drukker, luidruchtiger en een stuk brutaal tegen mij. Hij weet gelukkig nog steeds dat ik de baas ben, maar toch… hij is gewoon anders als dat vriendje erbij is.

En het ligt niet aan mij, hoor. Mijn zoon neemt ook wel eens andere kinderen mee naar huis, en die zijn wel gezellig. Die spelen gewoon leuk samen, natuurlijk ook wel eens druk, maar niet zo extreem. En ze zijn beleefder, rustiger, liever. Waarom moet mijn zoon dan nou net beste vrienden worden met dit ene kind?

Misschien is het erg dat ik zo over een kind denk. Uiteindelijk is het ook gewoon een jongetje, en mijn zoon beleeft duidelijk plezier met hem. Hij praat altijd vol lof over zijn vriend. Maar eerlijk: als ik hoor dat hij wéér komt spelen, denk ik alleen maar pfff, daar gaan we weer. En toch wil ik me er niet mee bemoeien. Zolang mijn zoon het gezellig vindt, bijt ik maar op mijn tong en hoop ik stiekem dat er binnenkort een ander, leuker vriendje in beeld komt.

Heb jij ook iets op te biechten? Stuur anoniem je verhaal naar info@mamaplaats.nl