Opgebiecht: ik raakte na mijn bevalling hartstikke incontinent

31 juli 2025

Redactie Mamaplaats

Je hoort weleens dat je na een bevalling “even moet oefenen met je bekkenbodem.” Maar bij mij was het geen beetje druppelen als ik moest niezen. Nee. Ik kon mijn plas soms gewoon niet ophouden. Niet bij het lachen, niet bij het rennen achter de buggy, niet als ik ineens moest en geen wc in zicht was. En dat was echt heftig.

“Het was duidelijk wat er gebeurd was. Ik probeerde onderweg niemand aan te kijken, maar ik voelde de blikken. Zo gênant”

De eerste keer dat ik doorlekte was in de HEMA. Mijn dochter was een paar weken oud, ik had haar in de draagdoek, en ineens moest ik zo ongelooflijk nodig. Ik dacht: even snel naar huis, maar mijn lichaam had andere plannen. Ik voelde het gewoon lopen. En ik kon er niks aan doen. Ik had gelukkig een bloesje aan dat ik over de natte vlek kon knopen (die overduidelijk was), maar alsnog… het was duidelijk wat er gebeurd was. Ik probeerde onderweg niemand aan te kijken, maar ik voelde de blikken. Zo gênant.

In het begin durfde ik er met niemand over te praten. Alleen met mijn partner, maar hij kon natuurlijk alleen maar zeggen dat hij het vervelend voor me vond. En hij kwam met wat ongevraagde adviezen, waar ik niets aan had. Met vriendinnen durfde ik het niet te delen. Ik schaamde me. Terwijl ik net een kind op de wereld had gezet, durfde ik amper nog de deur uit. Uiteindelijk heb ik het aan mijn moeder verteld. Want ja, die heeft alles al wel eens van mij gezien… En dat luchtte op. Blijkbaar had ze er na haar bevalling ook last van gehad.

Inmiddels ga ik naar een bekkenbodemfysiotherapeut, en dat helpt. Langzaam leer ik hoe ik er mee om moet gaan. En tot die tijd draag ik van die TENA Lady’s. Nooit gedacht dat ik die nu al zou moeten kopen. En ik vind het nog steeds vervelend hoor. Ik gooi ze als laatste in mijn mandje en, hup, naar de zelfscan. Hopend op geen steekproef. Wat eigenlijk belachelijk is, toch? Hallo, ik heb net een kind op de wereld gezet! En dan zou ik me moeten schamen voor de gevolgen?

Dus als jij dit leest met je benen over elkaar gekruist van herkenning: je bent niet alleen. En het is niet raar. Echt niet. Alleen… ja, we praten er gewoon veel te weinig over.

Heb jij ook iets op te biechten? Mail je verhaal anoniem naar info@mamaplaats.nl