Beeld: Amy
Dagboek van kinderuitvaartondernemer Amy: “Ik neem mijn werk altijd mee naar huis”
In Dagboek van nemen we je mee in het werkleven van mensen die dagelijks met kinderen en gezinnen werken. Deze keer vertelt Amy, uitvaartondernemer bij Een Vlinder Uitvaart, een onderneming die gespecialiseerd is in kinderuitvaarten, over haar zware, maar ook bijzondere werk. Amy staat ouders bij wanneer ze afscheid moeten nemen van hun kind.
Ochtendroutine
Amy’s dag begint nooit hetzelfde. “Het is altijd spannend of de telefoon ’s nachts niet is gegaan, want dan zit ik al vroeg in de bus naar een familie. Is het stil gebleven, dan moet ik echt even wakker worden en beantwoord ik eerst alle bedrijfsmails en socialmediaberichten.”
Onverwachte momenten zijn onderdeel van haar werk. “Ik kan dag en nacht gebeld worden door een verdrietige ouder. Het gebeurt regelmatig dat ik met mijn gezin in een speeltuin sta en ineens moet vertrekken.”
Geen dag hetzelfde
Een vaste werkdag kent Amy niet. “Soms ga ik eerst naar een ziekenhuis, daarna naar een kinderhospice of een woonhuis. Ik kom op begraafplaatsen om met ouders een grafje uit te zoeken, zoek locaties voor uitvaarten of bel met de gemeente omdat ouders er nog niet aan toe zijn dat de hulpmiddelen van hun kind worden opgehaald.”
Rust vindt ze pas na zo’n bezoek. “Als ik wegga bij een gezin moet ik altijd even aarden. Ik maak een wandeling om alles van mij af te zetten en bel daarna mijn partner om het verhaal te delen. Dat moet ook: dit werk is emotioneel zwaar.”
Iedere kistsluiting is ontroerend, maar dit beeld blijft me voor altijd bij
Momenten die je nooit vergeet
Sommige situaties blijven haar altijd bij. “De gezinnen waarbij een kind is overleden door mishandeling vind ik het heftigst. Soms is een ouder al opgepakt, of worden ouders na de uitvaart gearresteerd. Ook de verzorging van het overleden mishandelde kindje vind ik dan heftiger.”
Een dag loopt bijna nooit zoals gedacht. “Ouders kunnen bijvoorbeeld niet de kist dichtmaken of hun kindje achterlaten bij het crematorium. Tijd geven helpt het meest, maar er is niet altijd tijd: zeker niet bij een crematorium.”
Hectiek
De dag van de uitvaart is vaak het meest stressvol. “Daar zit een strak tijdschema op. Er gebeurt altijd wel iets: een bloemstuk dat kwijt is, een familie die vaststaat in het verkeer, of een broertje die uit het oog verloren is..”
Maar bepaalde woorden of kleine gebaren herinneren haar eraan waarom ze dit werk doet. “Een ouder zei ooit: Wat moest ik zonder jou. Dat draag ik altijd mee.” De meest ontroerende situatie vergeet ze nooit. “Een klein broertje dat zijn nog kleinere zusje in zijn bolderkarretje naar de begraafplaats bracht. Iedere kistsluiting is ontroerend, maar dit beeld blijft me voor altijd bij.”
Waarom dit werk zo bijzonder is
“Ouders mogen begeleiden is zo bijzonder. Mijn werk is zo dankbaar.” En dat gevoel neemt ze mee naar huis. “Ik neem mijn werk altijd mee. Vanuit huis werk ik veel verder: bloemen bestellen, speciale kistbekleding uitzoeken.” Ze staat dag en nacht paraat. “Ik kan elk moment gebeld worden en moet dan meteen weg. Mijn kleding hangt klaar en mijn spullen staan in de bus.”
Dagboek van logopedist Carmen: “Je voelt dat het verschil maakt voor hun zelfvertrouwen.”
Balans zoeken
Soms kost het haar moeite om na haar werkdag weer in de gewone routine te stappen. “Als ik bij ouders ben geweest van wie het kind is overleden door een aanrijding, vind ik het daarna moeilijk om mijn zoon naar zijn sportles te laten fietsen.” Maar ze probeert het altijd goed af te sluiten. “We eten altijd samen aan tafel. En omdat ik zo vaak weg ben, is de vrijdagavond altijd voor ons gezin. Dan kijken we een film met hapjes.”
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
