Beeld: Anika
Met krijsende kinderen op de achtergrond neem ik een onbekende beller op.
“We willen je graag uitnodigen voor een sollicitatiegesprek!” klinkt het aan de andere kant van de lijn.
Met een verbaasd gezicht kijk ik mijn man aan en loop ik wijzend naar mijn telefoon, naar de uitgang om even rustig verder te kunnen praten. Van enthousiasme slaat mijn stem bijna over. Net in de WW, mezelf beter gemeld na een lang ziekteproces, en met mezelf afgesproken alleen op vacatures te reageren die me verschrikkelijk leuk leken, veel verdienen en waarvan ik stiekem zou verwachten dat ze me niet gaan uitnodigen. Want zoveel ervaring heb ik niet (een jaar is niet ervaren tenslotte).
Niet omdat ik niet wil werken, in tegendeel, ik voel me weer goed, ik heb weer energie en ik kan de uitdaging weer aan!
Maar ik ben bijna 26 weken zwanger….
“Wie belde er?” Vroeg mijn man.
“Het ziekenhuis”, antwoord ik met een glimlach.
In de auto naar huis zeg ik, “strakke broek aan, XXL shirt erover en niemand die het ziet”. Maar ik weet dat dit niet zo werkt. Lekkere binnenkomer, zwijgen over een zwangerschap die bijna ten einde is als ik start met werken.
javascript:void(0)
“Ik had nooit verwacht uitgenodigd te worden, dit is al een hele eer”, zei ik.
Het ziekenhuis waar ik zoveel ellende heb meegemaakt, waar ik na chemo’s en opnames mijn borsten verloor, waar ik nu zwanger mag zijn en nu mag solliciteren…
Wordt vervolgd…
Anika
Serie Blogger
Mama van 3. Getrouwd met Gerard en woon met m’n gezin in een dorpje in Drenthe. Ik schrijf over het leven na borstkanker, mijn gezin en mijn relatie.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
OOK INTERESSANT
Selfcare, Afvallen & Shoppen
Ziek zijn kan erg eenzaam voelen, vooral als je denkt dat anderen je niet begrijpen
Dat weekend vormt voor mij een belangrijk moment in het hervinden van mijn kracht
Wanneer ik in de nacht weer machteloos naast het bedje sta
Het onbekende betreden.
Ik wilde zo graag hormoon vrij leven..
Ziek zijn is niet alleen fysiek zwaar
Het voelt niet goed, ze heeft duidelijk iets onder haar leden
Het voelde als of er iets goed mis was met ons meisje
De gezelligheid van kerst
Overleven, groei en hoop op de toekomst
Een spannend moment van loslaten..
Een kleuter haar eigen keuze’s laten maken
De engel en de bengel
Suikerprikken: zonder suiker
Het leed dat diëten heet…
Hobbel de knobbel 2.0
DEEL 2: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
DEEL 5: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
DEEL 4: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
DEEL 3: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
”In Nederland heeft iedereen altijd haast”
De kinderarts liet het aan genetica over
Ik schreeuw: “Kom op vent! Huilen!”
Met grof geweld trek ik de protheses uit het topje
Eindelijk kan ik zeggen dat ik van mezelf hou
Definitief afscheid nemen van je buik
Voelt alsof ik mijn baby uit m’n bekken duw
Met een zucht van opluchting veeg ik tranen weg
Zorgen na de 20-weken echo
Uitvliegen en loslaten
Update: over ons draakje
Melkkraantjes
Het wordt een…
Ziek, zieker, ziekst
Mijn diabetes is vermist
We krijgen de stempel nu vast wel
Lieve papa
Je rugzak
DEEL 1: ”En dan staat je wereld op zijn kop”