Beeld: Madita Mikkers
Het moederschap is een reis vol liefde, ontdekkingen en groei, maar het kan ook intens en uitputtend zijn. In mijn blogs neem ik jullie regelmatig mee in mijn persoonlijke ervaringen als moeder, met alle mooie, maar ook moeilijke momenten die erbij horen. Eén van die momenten was toen mijn leven na mijn zwangerschap een onverwachte wending nam. Ik raakte mentaal in een diepe put, een ervaring die ik nooit had voorzien.
Het is inmiddels anderhalf jaar geleden dat ik, met veel moeite, de telefoon oppakte om me ziek te melden. In de tussentijd heb ik in mijn blogs gedeeld hoeveel impact mijn ziekte op mij had, hoe het mijn dagelijkse leven veranderde, en hoe ik mezelf soms helemaal kwijt was. Maar wat ik nog nooit echt heb gedeeld, is het proces van ziek zijn in Nederland en hoe het voor mij voelde om in dat onbekende terrein te navigeren.
Het is een onderwerp waar ik zelf lang mee geworsteld heb. Ziek zijn is niet alleen fysiek zwaar, het brengt ook heel veel onzekerheid en vragen met zich mee. En dat is precies wat ik voelde toen ik ziek werd: geen idee wat ik kon verwachten. De onzekerheid was overweldigend. Ik was niet in staat om te werken, maar wist totaal niet hoe het proces rondom ziekteverlof werkte. Hoe zou ik met mijn werkgever omgaan? Wat moest ik van de bedrijfsarts verwachten? En hoe zat het eigenlijk met het UWV? Al deze vragen bleven in mijn hoofd ronddwalen, terwijl ik tegelijkertijd probeerde om mijn mentale gezondheid weer op de rails te krijgen. Het voelde als een extra last bovenop alles wat ik al doormaakte.
In de komende blogs wil ik jullie meenemen in mijn ervaring met dit hele proces. Van de administratieve rompslomp tot de emotionele reis die ik heb doorgemaakt. Want hoewel de buitenwereld vaak denkt dat ziek zijn betekent dat je ‘lekker’ thuis zit, is de realiteit vaak veel complexer en mentaal veel zwaarder dan het lijkt. Het proces ging niet alleen over het onderhouden van contact en het doorlopen van administratieve procedures; het was ook een innerlijke strijd. Het ging om gehoord worden, maar vooral om een gevecht met mezelf.
Ik deel dit niet om medelijden te vragen, maar om anderen die zich in een vergelijkbare situatie bevinden te laten zien dat ze niet alleen zijn. Het kan helpen om te weten dat je niet de enige bent die worstelt met de onzekerheid van ziekteverlof, en dat het ook oké is om te voelen dat het moeilijk is.
Door mijn verhaal te delen, hoop ik niet alleen mijn eigen last een beetje te verlichten, maar ook anderen een gevoel van herkenning en steun te bieden. We zijn allemaal menselijk, we maken allemaal onze eigen reis door momenten van onzekerheid en pijn, en soms kan het delen van die ervaringen een stukje verlichting brengen.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
OOK INTERESSANT
Selfcare, Afvallen & Shoppen
Ziek zijn kan erg eenzaam voelen, vooral als je denkt dat anderen je niet begrijpen
Dat weekend vormt voor mij een belangrijk moment in het hervinden van mijn kracht
Wanneer ik in de nacht weer machteloos naast het bedje sta
Het onbekende betreden.
Ik wilde zo graag hormoon vrij leven..
Het voelt niet goed, ze heeft duidelijk iets onder haar leden
Het voelde als of er iets goed mis was met ons meisje
De gezelligheid van kerst
Overleven, groei en hoop op de toekomst
Een spannend moment van loslaten..
Een kleuter haar eigen keuze’s laten maken
De engel en de bengel
Suikerprikken: zonder suiker
Het leed dat diëten heet…
Hobbel de knobbel 2.0
DEEL 2: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
DEEL 5: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
DEEL 4: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
DEEL 3: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
”In Nederland heeft iedereen altijd haast”
De kinderarts liet het aan genetica over
Ik schreeuw: “Kom op vent! Huilen!”
Met grof geweld trek ik de protheses uit het topje
Eindelijk kan ik zeggen dat ik van mezelf hou
Definitief afscheid nemen van je buik
Voelt alsof ik mijn baby uit m’n bekken duw
Met een zucht van opluchting veeg ik tranen weg
Zorgen na de 20-weken echo
Uitvliegen en loslaten
Update: over ons draakje
Melkkraantjes
Het wordt een…
Ziek, zieker, ziekst
Mijn diabetes is vermist
We krijgen de stempel nu vast wel
Zwanger solliciteren
Lieve papa
Je rugzak
DEEL 1: ”En dan staat je wereld op zijn kop”