
Beeld: Madita Mikkers
Het was een mooie zomerse zondag, ik lag in de tuin te genieten van de bewegingen in mijn buik. Eindelijk kon ik een beetje genieten van het idee dat er kleintje in mijn buik groeide. Die middag werd ik overvallen door een onrustig gevoel. Ik weet nog dat ik naar binnen liep en geïrriteerd tegen me partner zei “ wanneer denk je die kleding kast op te halen?”. Straks is die kleine er en is de babykamer nog steeds niet af.
Vervolgens liep ik naar boven om te gaan douchen in de hoop dat de onrust weg zou zakken. Ik merkte tijdens het haren föhnen dat ik wat vage buikpijn begon te krijgen. Mijn gevoel probeerde mij iets te zeggen, waardoor ik besloot om het ziekenhuis te bellen. Ik mocht gelukkig langskomen voor een echo om mij gerust te stellen, met het idee eigelijk toch zo weer thuis te zijn.
In het ziekenhuis kreeg ik een ctg en werden er verschillende onderzoeken gedaan. Waar we dachten met een uurtje thuis te zijn, duurde het allemaal wel heel lang. Eindelijk was daar de arts. Ze kwam naast ons zitten en begon te praten..
het vervolg in mijn volgende blog 🤍

Uit onderzoek blijkt dat de bevalling is begonnen
Madita Mikkers
We waren in shock, de bevalling is begonnen? Hoe bedoel je? Ik ben 28.4 weken zwanger!!! Dit kan niet, dit mag niet!! Binnen een fractie van een seconde stroomde de kamer vol met mensen. Ze begonnen aan me te plukken terwijl de arts rustig verder vertelde wat er ging gebeuren. Ze gingen me zo snel mogelijk voorbereiden om de vroeggeboorte tegen te houden om tijd te winnen. Er kwam een kar binnen met washandjes en ijsblokjes, we wisten niet wat ons overkwam. Ik kreeg met spoed weeremmers, antibiotica omdat ik het GBS bacterie bij me droeg en een magnesiumshot toegediend. Dit om de longrijping in volle vaart in gang te zetten.
Vreselijk er gebeurde in zo’n korte tijd zoveel tegelijk. Opeens voel ik warmte vanuit me tenen naar boven komen, waardoor ik het gevoel kreeg dat ik in brand stond, ik raakte in paniek en kreeg geen adem. Ik werd niet goed en realiseerde toen waarom die washandjes en ijsblokjes daar waren. Het was een reactie op wat ik in me gespoten kreeg. Ondertussen werd er van alles geregeld om mij zo snel mogelijk per ambulance over te plaatsen naar een gespecialiseerd ziekenhuis.
De enige plek die vrij was, was 1,5 uur verderop. We raakte totaal in paniek 1,5 uur verder op? Hoe bedoel je??? Door dat er corona was mocht mijn partner niet mee de ambulance in en moest hij zelf achter de ambulance aan rijden. Bizar eigenlijk want eerlijk in zo’n situatie ben je niet in staat om zelf auto te rijden.
Het was al laat en beide telefoons waren zo goed als leeg. Gelukkig kon mijn partner zijn vader bereiken, zodat hij niet alleen in de auto naar Zwolle hoefde te rijden rijden. Ja je lees het goed Zwolle. Ik werd van Utrecht overgeplaatst naar Zwolle!
Al snel moesten we afscheid nemen, niet wetend hoe we elkaar straks gingen ontmoeten. We waren zo bang.. Onderweg viel mijn telefoon uit.. en nu?? Er ging van alles door mij heen.. Wat nou als mijn partner niet op tijd in het ziekenhuis is en alles doorzet?
Lees het vervolg in mijn volgende blog 🤍
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
OOK INTERESSANT
Laat me slapen
Meer rust en structuur voor kinderen in december
Sinterklaas op haar manier