Mijn lichaam was ‘schoon’

Mijn lichaam was “schoon” en het HCG was zo danig laag, dat we de keus kregen om een pauze in te lassen of om verder te gaan met ons traject. Het voelde even alsof er nooit een zwangerschap had plaats gevonden. We kozen voor het laatste, een pauze inlassen voelde voor ons niet goed. De afgelopen maanden waren al zo onzeker en erg zoeken naar de juiste dosering hormonen.

We stopte onze emoties weg en begonnen opnieuw met de behandeling. Ik kreeg deze keer nieuwe medicijnen (letrazol) dit zal ook minder bijwerkingen moeten geven. Het betekende weer dat we opnieuw moesten zoeken naar de juiste dosering. Naar 3 pogingen met letrazol zagen we dat het niet meer deed wat het moest doen. Waardoor we over moesten op hormonen spuiten (Gonal F) in combinatie met ovritrelle. Elke maand werden de eenheden opgehoogd omdat mijn lichaam er steeds minder op reageerde en de cyclussen steeds langer werden. Elke maand had ik een eisprong, maar raakte niet zwanger. Menstruaties kwamen niet op gang waardoor het continue zoeken was wanneer een nieuwe cyclus startte. De pcos was zo hardnekkig, mijn baarmoederslijmvlies bleek elke keer zo dun. Dat er zogezegd niks af te breken viel, waardoor één menstruatie uitbleef. 

Elke maand voelde ik de teleurstelling; zwangerschapstesten bleven spierwit en mijn menstruatie bleef uit.

Madita Mikkers

Ik begon me steeds meer af te sluiten van de buiten wereld, ik voelde me zo ontzettend eenzaam. Bij elke nieuwe zwangerschapsaankondiging zakte de moed verder in mijn schoenen. Maanden kropen voorbij, hormonen werden verhoogd een nieuw jaar brak aan. Zal dit dan eindelijk ons jaar worden? De uitgerekende datum van ons “kindje” naderde. Het verdriet van de miskraam begon steeds meer aan me te knagen. Het gevoel van het gemis, wat had kunnen zijn was deze maand veel intenser dan de afgelopen maanden.

Tot ik wakker werd met een gevoel wat ik niet kon plaatsen, zal het deze ronden dan toch raak zijn? Was dit gevoel een teken?

Het vervolg is te lezen in mijn volgende blog 🤍