Beeld: Maaike
Al jaren komen wij met de kinderen in het ziekenhuis en weten we dus goed hoe het zorgsysteem werkt. Het is voor ons altijd goed balanceren tussen de zorg die onze kinderen nodig hebben en het schakelen tussen het zorgcircuit waarin we ons met grote regelmaat moeten bevinden. Soms met geplande zorg, ook regelmatig met wat meer acutere en dus ongeplande zorg.
Dit varieert van de huis/tuin en keuken accidenten tot bacteriële infecties waar onze kinderen meer vatbaar voor zijn, wonden, door bijv. huidinfecties, maar bijvoorbeeld ook immuun gerelateerde problemen. Dat buiten beschouwing gelaten.
Zo wilde het dat onze jongste dochter afgelopen mei met haar voetje tussen de trapper van de fiets was gekomen. Helaas een brokkenpiloot onze jongste en buiten dat ook echt een pechvogel. maar ze was dus met haar voetje tussen de spaken van de fiets gekomen en eraf gevallen (met haar snoet op de straat voet flink afschaaft) dikke pech. Dit alles gebeurde natuurlijk op zondagmiddag.
Maandag was het Bevrijdingsdag en was de huisarts ook nog gesloten. We hielden Maud nauwlettend in de gaten. Maar ze liep op haar voetje, en ze speelde er goed op. Ze fietste rond op het pleintje voor en ging ook met opa en oma een ijsje eten in Overloon. Ook daar was er een stralende lach op haar gezicht. Echter ‘s avonds sloeg de lach om naar tranen, en de voet was inmiddels flink gezwollen en ook flink pijnlijk.
Oei, zeiden mijn man en ik tegen elkaar, als dat dan toch maar niet gebroken is. morgen toch maar even de huisarts bellen
Dus het eerste wat we die ochtend gedaan hadden was de huisarts bellen, en jahoor we konden meteen terecht. De huisarts kon met zekerheid geen breuk vaststellen dus wilde ons toch even doorsturen naar het ziekenhuis voor foto’s. Gewoon voor de zekerheid. Better safe then sorry. Echter konden we pas om 12:00 uur terecht voor de foto’s.
Eenmaal in het ziekenhuis was een breuk niet te zien, (gelukkig natuurlijk!) maar enkelband letsel konden ze niet geheel uitsluiten en dachten ze wel te zien aan de foto’s en aan de enkel van onze Maud. Er zat niets anders op. Ze moest in het gips. Dit gaf ook meteen verlichting aan haar pijn in haar enkel en voet.
Maar nu komt het!!
De arts (nee excuus co-arts in opleiding) in het ziekenhuis was niet te spreken over het feit dat wij onze Maud een dag te laat (in zijn ogen dan) naar het ziekenhuis gebracht hadden. Dit viel onder ontnemen van zorg en dus mogelijk kindermishandeling, hiervoor zou dus echt een melding gemaakt moeten worden bij Veilig thuis…
Pardon? ontnemen van de juiste zorg? Te laat naar het ziekenhuis? Hoe we het ook uitlegden, het kwam denk ik niet goed aan bij de arts en er werd een melding gemaakt bij Veilig Thuis.
Hoe dit verder af loopt vertel ik jullie in de blog melding gemaakt Veilig thuis.
Groetjes Mama Maaike
Mama Maaike
Serie Blogger
Hallo, ik ben Maaike, een onwijs gelukkige moeder van 3 kids, Floor, Tijn en Maud met een eigen bedrijf. Dat alleen al is een druk bestaan. Nu zijn mijn kinderen eigenlijk alle 3 wel “zorgen” kinderen en komen we met alle 3 onze kinderen regelmatig tot vaak in het ziekenhuis. Daar bovenop heeft mijn oudste dochter een zeldzame huidafwijking (althans bij meiden) waardoor ze niet kan zweten, een immuunziekte waar ze nog niet achter zijn, en nog maar 1 functionerende nier. Voor meer, lees mijn blogs.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
