Beeld: Juf nadia
In januari 2024 kreeg ik het idee om mijn bedrijf aan te melden bij de SBB, met deze aanvraag zou ik met Imparare een leerbedrijf kunnen worden. Na meerdere gesprekken met het SBB en het aanleveren van allerlei documenten kreeg ik begin februari van dat jaar het bericht dat mijn aanvraag was goedgekeurd. Daarmee was Imparare een erkend leerbedrijf en mocht ik studenten van de opleiding mbo Onderwijsassistent begeleiden in hun opleiding. Dit was al een geweldige mijlpaal, voor mijn bedrijf maar ook voor mijzelf.
Al snel volgden er verschillende gesprekken met potentiële stagiaires, liepen er studenten een dagje mee om te kijken wat ik allemaal doe en moest ik studenten afwijzen om verschillende redenen.
Tot mei 2024..ik ontving een mailtje van een studente die op zoek was naar een stageplaats voor de laatste 2 maanden van het schooljaar. Door ziekte had zij grote delen van haar stage-uren gemist en die moesten op korte termijn ingehaald worden, anders zou zij haar jaar niet halen. Haar stagedagen kwamen niet overeen met mijn werkdagen, maar iets in mij zei dat ik deze dame een kans moest geven en heb ik haar toch uitgenodigd voor een gesprek.
Het was niet makkelijk, maar je hebt het gedaan!
Juf nadia
In het gesprek klikte het eigenlijk direct en ik zag een hele gemotiveerde studente, die eerlijk was over haar leerpunten en vooral heel graag haar studiejaar wilde halen. Na contact met haar begeleider van school hebben we afspraken kunnen maken over haar uren en kon ze de week erna starten. Het was omslachtig, het was lastig maar ze was er, elke keer weer. Ze toonde initiatief, was ontzettend lief voor de kinderen en werkte ontzettend hard.
Na deze 2 maanden hadden we een gesprek met haar begeleider vanuit school, die aangaf een hele andere vrouw voor zich te hebben. Mijn stagiaire was de afgelopen 2 maanden enorm gegroeid en had alles afgerond wat nodig was om door te kunnen gaan. Wat was ik trots op haar en zijzelf was dat ook. Na dit gesprek besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en te vragen of ze voor het volgende schooljaar al een stageplek had. Ik heb haar direct een stageplek aangeboden, want ik zag haar potentie en wilde haar hier graag in begeleiden.
Nog steeds ben ik enorm dankbaar dat zij mijn aanbod aannam en ook dit schooljaar bij mij stage wilde lopen. Ik heb haar een eigen opdracht gegeven, die zij zelfstandig uit mocht voeren en dit deed ze geweldig. Ook vanuit de opdrachtgever regende het complimenten richting haar. Later het schooljaar heb ik haar nog een dagdeel bij een andere opdracht van mij laten overnemen. Hier zaten wat leerpunten in, maar ze heeft zich geweldig herpakt en is serieus aan de slag gegaan met de feedback.
Wie heeft er gevapet? Wat je al niet tegenkomt in de klas of op school
Het is een pittig schooljaar geweest, met vele uitdagingen, ook voor mijzelf. Als je eerdere blogs van mij hebt gelezen, heb je een beeld bij wat er allemaal gaande is geweest. Je kunt je voorstellen dat dat ook voor een stagiaire allemaal lastige dingen zijn geweest. Maar ze heeft haar hoofd nooit laten zakken en we hebben met opgeheven hoofd de uitdagingen getrotseerd. En met succes!
Helaas moest ik het voor haar examens allemaal los laten, ik mocht haar niet beoordelen. Dat moesten de opdrachtgevers doen. Die moesten haar stageopdrachten beoordelen en aftekenen. Vorige week kreeg ik al het bericht dat zij haar stage heeft afgerond met een hele dikke 8! Toen was ik al trots, want ze heeft er echt voor gevochten. Maar toen kwam afgelopen maandag het verlossende word: ze is geslaagd! Afgestudeerd! Klaar!
Deze dame heeft de afgelopen 13 maanden alles op alles gezet om haar opleiding te halen. Met vallen en opstaan, met proberen en falen, met voorbereiden en bijstellen. Ze heeft zich er niet onder laten krijgen, niet door haar gezondheid, niet door eerdere stage-ervaringen, niet door negatieve feedback, niet door externe omstandigheden. Ze heeft gevochten en gewonnen en ik ben zo trots dat ik onderdeel heb mogen uitmaken van dit proces. Het mooiste is dat ik haar niet alleen heb mogen begeleiden, haar heb mogen helpen groeien, maar dat ik haar ook heb gepusht om toch naar de Pabo te gaan. Iets wat ze eerst niet durfde, omdat ze dacht dat ze niet goed genoeg was. Maar over 4 jaar heeft het onderwijs er een echte topleerkracht en een hele fijne collega bij. Want dat is zij geweest het afgelopen jaar: geen stagiaire, maar een volwaardige collega!
8 juli sta ik als hele trotse stagebegeleider op de diploma-uitreiking van mijn toekomstige collega en dan kunnen we zeggen ‘het was niet makkelijk, maar je hebt het gedaan!’
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.