Beeld: Madita Mikkers
Wanneer komt dat moment weer?
Al weken vind ik het lastig om weer een blog te schrijven. Niet omdat ik niets te zeggen heb, maar omdat mijn dagen zo wisselend zijn. De ene dag voel ik me best oké, en de andere dag zakt alles ineens weer weg. Het is vermoeiend om steeds dat verschil te voelen, alsof ik continu op zoek ben naar balans, maar hem net niet kan vasthouden.
Ook de tijd van het jaar helpt niet mee. Alles voelt druk, vol, overweldigend bijna. Er zijn veel leuke dingen, daar ligt het niet aan, maar ze kosten me zóveel energie. En niet alleen mij: ook de kinderen zijn moe, prikkelbaar en sneller over hun toeren.
Ik merk dat ik daar zelf weer slecht op reageer. Mijn lontje is kort, soms gewoon weg. Dan zeg ik dingen tegen de kinderen waar ik spijt van krijg, en dat breekt me. Want dat wil ik helemaal niet zijn — die moeder die snauwt of huilt omdat het allemaal even te veel is.
Soms vraag ik me af: wanneer komt dat moment weer dat ik me energiek en happy voel? Dat ik het gevoel heb dat ik de hele wereld aan kan? Het maakt me boos en verdrietig dat het herstel zo lang duurt. Ik wil vooruit, maar mijn lichaam lijkt me telkens terug te fluiten.
Toch probeer ik te geloven dat dit proces nodig is. Dat mijn lichaam tijd vraagt om te herstellen, om oude patronen en trauma’s los te laten die zich jarenlang hebben vastgezet. Misschien is dit wel precies wat heling is: langzaam, confronterend, maar stap voor stap een beetje lichter worden.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
Laat me slapen
Meer rust en structuur voor kinderen in december
Sinterklaas op haar manier