
Beeld: Anneke de Kort
Toen ik moeder werd, nam ik me plechtig voor: ik ga het anders doen. Liefdevoller, geduldiger, met meer ruimte voor gevoelens, zonder dat eeuwige “omdat ik hier de baas ben”. Ik had een heel lijstje in mijn hoofd van hoe het niet moest – gebaseerd op, jawel, mijn eigen opvoeding. Niet dat mijn ouders het slecht deden hoor, die deden waarschijnlijk ook maar wat, zoals eigenlijk alle ouders. Maar goed, ik ging dat dus anders doen.
Een strijd
Tot ik op een ochtend mezelf hoorde zeggen “mama is hier de baas!”. Het floepte eruit, zonder dat ik het doorhad. Pep, mijn zoon, was in de badkamer aan het rommelen terwijl ik mezelf aankleedde. Hij ging er vandoor met mijn bodylotion en dat moest hij van mij terugleggen. Hij dacht daar anders over uiteraard, dus werd het gezellige ochtendritueel een voorstelling vol drama. Hij liggend en huilend op de grond met de fles bodylotion stevig in zijn handjes. En ik probeerde dat af te pakken en zei daarbij de legendarisch woorden “Nu aan mama geven, want mama is hier de baas!”.
En toen ik daar later over nadacht betrapte ik me erop dat ik wel vaker uitspraken doe, zoals mijn ouders dat vroeger bij mij ook deden. Waar ik me aan irriteerde bij mijn ouders, deed ik dus nu ook bij mijn eigen zoon. “Ik klink als mijn moeder!”, zei ik hardop tegen mezelf. Ik schrok er serieus van en vond het confronterend. Want hoe kun je iets wat je zelf als niet prettig hebt ervaren, toch zelf precies hetzelfde doen?
Opvoeden is vallen, opstaan en struikelen
Mijn conclusie: Opvoeden is meestal gewoon keihard werken. Het is geen Pinterest-bord met glimlachende kinderen en zelfgebakken havermoutrepen. Het is vallen en opstaan, en soms struikelen over je eigen goede bedoelingen.
En weet je? Misschien is dat oké.
Want elke keer dat ik mezelf betrap op het kopiëren van mijn ouders, is ook een kans om het anders te doen. Dat lukt echt niet meteen, maar bewustwording is al de helft. En eerlijk? Mijn ouders deden ook veel dingen goed. Door hun aanpak lust ik alles (wat niet betekent dat ik alles lekker vind, maar zeuren over eten doe ik niet). Ben ik beleefd en sociaal. Maar ook ben ik zelfstandig, een doorzetter en kan ik genieten van hele kleine dingen. En laat ik nou onder andere precies die dingen ook aan Pep willen meegeven.
Het is goed
Ik klink dus soms als mijn moeder. Soms zelfs als mijn vader. En soms klink ik gewoon als mezelf, stuntelend en wel. Maar altijd met liefde. En een beetje zelfspot.
Aan alle moeders die proberen het anders te doen: je doet het goed. Zelfs als je af en toe op je moeder lijkt.
MEER VAN DEZE SERIE
Het geheim van moeder zijn in combinatie met mijn bedrijf: Een goed vangnet
Hoe wij in aanraking kwamen met Veilig thuis..
Wachten op duidelijkheid – mijn WIA-gesprek bij het UWV
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.