De altijd beschikbare moeder. Of toch niet?

Oordelen

Die gedachte kwam niet uit het niets. Want als ik vertel dat ik een paar dagen wegga, in mijn eentje, krijg ik ook altijd wel een paar keer de opmerking: “Oh, ga je zonder Pep?” Of: “Dat zou ik niet kunnen hoor, ik zou ze te erg missen.” Of deze: “Ga je helemaal alleen?” Alsof tijd voor jezelf nemen automatisch betekent dat je je kind in de steek laat. Pep heeft ook gewoon een papa, denk ik dan.

Maar juist die twee dagen zijn voor mij goud waard. Niet omdat ik weg wil van mijn kind en mijn lief, maar omdat ik weer even dicht bij mezelf wil komen. De stilte, het niets moeten, het wakker worden zonder meteen ‘aan’ te staan en tijd te hebben voor de dingen waar ik thuis niet zo makkelijk aan toe kom. Zo keek ik een paar webinars en schreef ik aan mijn boek (ja, ik schrijf een boek over het moederschap 😊). En o ja, ik lag ook iedere avond uitgebreid in bad. Weer even de ruimte om te voelen wie ik ben, los van het moederschap. Want hoe graag ik ook moeder ben, dat is niet het enige wat ik ben.

Het maakt mij tot een betere moeder

Als ik thuiskom na zo’n mini-vakantie, merk ik het meteen. Ik heb meer geduld en meer energie. Ik kan weer echt luisteren in plaats van alleen reageren. En Pep? Die vond het prima, want hij was een paar dagen één op één met zijn vader. We bereiden Pep wel altijd goed voor als één van ons een paar dagen weggaat. Ook al is hij nog maar twee, hij lijkt het echt te begrijpen en maakt er daardoor ook geen issue van. Daarnaast is Teun ook gewoon een goede papa en redden die twee zich ook wel een paar dagen zonder mij (met wat instructies hier en daar 😉).

Liefde is niet jezelf opofferen

Toch wordt het vaak nog als een bijzonder fenomeen gezien: een moeder die zonder haar gezin op pad gaat. Terwijl niemand een vader raar aankijkt als hij een weekend weggaat met vrienden of een avond voetbal kijkt in de kroeg. Waarom worden moeders met een andere lat gemeten?

Naar mijn idee is het tijd dat we het beeld van de ‘altijd beschikbare moeder’ loslaten. Een moeder die goed voor zichzelf zorgt, is geen slechte moeder. Integendeel. Het is een moeder die haar kind leert dat grenzen, rust en zelfzorg belangrijk zijn. En een mooie bijvangst is dat onze zoon leert dat ‘weggaan’ niet per se het einde is. We komen altijd weer terug. Ik werd dan ook even hartelijk uitgezwaaid bij vertrek als onthaald bij thuiskomst.

Liefde betekent niet dat je jezelf moet opofferen. Soms heb je juist behoefte aan dat stukje afstand om daarna weer dichterbij te komen. Dichter bij je kindje(s), je partner, maar ook dichter bij jezelf.