Beeld: Chris en Sander
We zijn echt zwanger!
Ja, we konden de blog geen andere naam geven dan deze. Waar we vorige keer begonnen met het feit dat het geen leuk einde zou hebben, zijn we deze keer maar wat blij dat we wat anders kunnen zeggen. De reden dat we stiekem wat achter lopen is zodat we deze keer met 12 weken zekerheid durven te zeggen dat we zwanger zijn.
Iets meer dan 10 weken zaten we in totale spanning. Wanda had deze keer weer last van misselijkheid, vermoeidheid en alle klachten die zo ver we durfde te hopen bij een zwangerschap hoorde, maar zo ver we wisten bij de medicatie kon horen. Zelf had ze deze keer tequila op, dus voor haar was er geen twijfel. Zo weinig twijfel dat ze al een paar dagen eerder een test deed om te kijken.
Wij mochten het antwoord al weten als we wilde, maar de bange poeperts die we waren (lees: Ik Sander de bange poepert zelf) wilde we het liever nog niet weten. Als het positief was, dan durfde we het niet te geloven en was het negatief, dan waren we er nog helemaal niet aan te denken. Diep van binnen hoopte we dat ze zich zou verspreken en dat het positief nieuws was, maar Wanda wist het allemaal maar al te goed in het midden te houden.
“Alle andere mensen om ons heen (waaronder jullie) waren in een geheim getrokken waar ze nog helemaal geen weet wisten”
Twee weken na de terugplaatsing was het dan echt het moment om te horen of de bloed test zou uitwijzen wat één van ons al wist (want die ene test was de eerste van velen die ze al had gedaan) en wat de andere twee zo graag wilde horen. We hadden allebei vrij gehouden, zodat ik niet weer halverwege de file huilend over mijn stuur zou hangen, maar als nog stroomde de tranen al vloeiend gedurende de uren van wachten op de uitslag.
Wanda belde zelf op het moment dat wij eigenlijk zaten te wachten op Dr. S die ons zou laten weten wat de uitslag zou zijn. Dat telefoontje zou nog volgen, maar Wanda wilde maar al te graag zelf vertellen dat ZE ECHT ZWANGER WAS! Daar waar ik dacht al droog geknepen te zijn door alle tranen van spanning, liepen ze toch direct na het verlossende woord over mijn wangen. En toen ik naast mij keek zat ook daar een man met beslagen glazen, omdat ook hij wat meer emoties had binnen gehouden dan ik door had.
Suzanne liep bij de voedselbank: “Ik at zelf minder zodat de kinderen genoeg hadden”
We waren zwanger. We zijn zwanger! Voor ons en een paar mensen heel dichtbij was het grote geheim er uit en alle andere mensen om ons heen (waaronder jullie) waren in een geheim getrokken waar ze nog helemaal geen weet wisten. Iets wat gelukkig een stuk makkelijker te bewaren is als je niet de hele dag half slapend en misselijk voor je uit aan het staren bent. Maar daar over de volgende keer meer. Voor nu is ook voor jullie het grote geheim uitgekomen.
WE ZIJN ECHT ZWANGER!
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
Sander en Chris
Serie Bloggers
Wij zijn Chris en Sander en we schrijven om de week een korte blog over onze zoektocht naar diegene die hopelijk samen met ons het avontuur aan wil gaan en ons wil helpen een gezin te starten via draagmoederschap.
