Beeld: Madita Mikkers
De zomervakantie is voorbij. De rugzakken zijn weer gevuld, de boterhammen gesmeerd, en de kinderen vertrekken ‘s ochtends vol energie naar school. En ergens… mis ik het. De geluiden in huis, het constante gekwetter, de knuffels tussendoor. Het is ineens stil. Te stil.
Maar als ik heel eerlijk ben – en dat probeer ik steeds vaker te zijn – voelde ik ook een diep verlangen naar rust en regelmaat. De laatste weken van de vakantie merkte ik aan alles dat we er allemaal aan toe waren.
De kinderen werden sneller boos, hadden meer driftbuien, en ik zelf voelde me steeds leger worden. Neerslachtig, overprikkeld, uitgeput.
Ik ben al ruim twee jaar bezig met het vinden van balans in mijn mentale gezondheid. Het is een proces van vallen en opstaan. De ene week voel ik me krachtig, de andere week voelt alles zwaar. En deze zomer, vooral richting het einde, voelde ik dat het weer wat zwaarder werd.
En nu… nu is het ritme terug. De ochtenden zijn gestructureerd, de middagen voorspelbaar. Ik zie hoe de kinderen opbloeien op school, hoe ze met verhalen thuiskomen en hoe ze zichtbaar beter in hun vel zitten. En dat werkt ook door op mij. Ik voel weer ruimte in mijn hoofd. Niet constant, maar wel steeds vaker.
Misschien is dat wat balans eigenlijk is: niet de afwezigheid van chaos, maar het kunnen ademen tussendoor.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
OOK INTERESSANT
Laat me slapen
Meer rust en structuur voor kinderen in december
Sinterklaas op haar manier