Het leven van een ondernemer

Als je al langer mijn blogs leest en/of mij volgt op sociale media weet je dat ik ondernemer in het onderwijs ben. Ik heb mijn eigen bedrijfje in bijles en begeleiding. Mijn bedrijf wordt ingezet door particulieren en door scholen en instanties. Inmiddels ben ik ongeveer 3,5 jaar met mijn mooie bedrijf bezig en kan ik een goede werkweek vullen met mijn begeleidings- en onderwijsopdrachten. Ik ben dan ook hartstikke trots op hoe ik ervoor sta met Imparare.

Zoals ik in een eerder blog heb benoemd, ben ik maart 2021 begonnen met 1 leerling die ik lesgaf op locatie en zat ik nog in loondienst voor 2 dagen. Nu zijn we 3,5 jaar verder en werk ik volledig zelfstandig. In deze periode heb ik al ondernemer een enorme groei doorgemaakt. Inmiddels heb ik op 6 scholen begeleiding tijdens en na schooltijd verzorgd, heb ik bijna 30 particuliere leerlingen verder geholpen, ben van werken bij mensen thuis naar werken vanuit mijn eigen kantoor gegaan (momenteel zit ik op mijn 2e locatie en zit er weer een verhuizing naar een supergaaf pand aan te komen), heb ik een mooie website en actieve sociale media, is Imparare een SBB-erkend leerbedrijf, werk ik samen met collega’s en stagiaires en heb ik met mijn bedrijf het voetbalteam van mijn zoontje voorzien van clubkleding. Een hele mooie groei voor mijn bedrijf en ook zeker voor mij als persoon en als mens.

Toch gaat het ondernemen niet altijd over rozen en zijn er genoeg hobbels die genomen moeten worden. Momenteel sta ik aan de voet van de grootste hobbel die ik tot nu toe hebben nemen: de aanscherping van de wet DBA per 1 januari 2025. Voor degene die hier niet mee bekend zijn (wat logisch is): deze wet moet schijnzelfstandigheid voorkomen en gaat controleren op zzp’ers die grote opdrachten voor dezelfde opdrachtgever uitgever (dit is even heel kort door de bocht uitgelegd, hoor!). Dit kan bijvoorbeeld gaan over een zzp’er die 40 voor hetzelfde bedrijf werkt en verder geen andere werkzaamheden of opdrachtgevers heeft (ook dit is weer heel kort door de bocht uitgelegd).

Voor mij betekent dit dat scholen en stichtingen bang zijn om met zelfstandigen te werken en dat dus mogelijk in de toekomst niet meer willen. Hierdoor zal een groot deel van mijn inkomsten wegvallen, want scholen zijn een groot deel van mijn opdrachtgevers. Dit is dus heel spannend voor mij, want hoe moet ik mijn werkzaamheden inrichten zodat er niet gedacht kan worden aan schijnzelfstandigheid? Gelukkig voldoe ik aan vrijwel alle eisen om aangemerkt te worden als ondernemer en niet als werknemer en heb ik mijn zaakjes goed geregeld. Maar als de scholen en stichtingen bang zijn om mijn bedrijf in te zetten? Wat dan? En hoe gaan we dat ondervangen?

Er staat de komende periode heel veel nadenkwerk op de planning en er moet veel uitgewerkt en aangepast worden, maar er zijn mogelijkheden! Gelukkig heb ik een team aan mensen achter mij staan die mij aan alle kanten willen helpen en begeleiden (en die hier ook daadwerkelijk verstand van hebben en in gespecialiseerd zijn). Maar jeetje wat is dit is spannend en onzeker. Natuurlijk weet ik dat dit hoort bij ondernemen, maar dat neemt niet weg dat het voor de nodige slapeloze nachten, spanning en misschien ook voor hier en daar een klein paniekaanvalletje zorgt.

Maar ik zet mijn tanden erin en ik heb er alle vertrouwen in dat dit helemaal goed gaat komen. Je weet wat ze zeggen: hoe moeilijker de klim, hoe mooier het uitzicht!

(Enne, heb je ideeën over hoe ik dit kan aanpakken? Of andere leuke ideeën voor mijn praktijk? Laat het me gerust weten, hihi)