Heimwee naar een tijdperk

Hup, snel mijn tas pakken en weg uit die sportschool terwijl ik in mijn ooghoek een bekende van vroeger zie met een grote zwangere buik. Ik zie een prachtige, stralende zwangere jonge vrouw. Op de fiets terug naar huis bemerk ik bij mijzelf een gevoel dat mij oprecht verrast. Een gevoel van jaloezie. Nu vind ik jaloezie echt een hele slechte, stomme emotie, dus laat ik het maar anders zeggen; ik wilde ook zo zijn als haar. En die gedachte, dat verlangen, verbaasde mij enorm van mezelf.

Het intense moederschap

Na drie kinderen op de wereld te hebben gezet in 6 jaar tijd heb ik lange tijd een overweldigend gevoel van ‘het is klaar, het is volbracht’ gehad. Ook toen ze groter werden voelde ik een soort jubelend gevoel bij zwangere vriendinnen van; ‘haha! Succes ermee!’. Ik kreeg weer tijd voor mijzelf, hoefde geen luiers meer te verschonen, of in een continue staat van waakzaamheid te staan van ‘wat vreten ze nu weer uit?’… Of vooral; ‘wat vreten ze op?’. Een supermarkt snel door, want het geduld van mijn lieftallige peuter werd al snel op de proef gesteld. Te laat verschoonde luiers waardoor alles er onder zat. En heb ik al verteld over de dagen die drie jaar lang om 4.00 uur begonnen?

Vrijheid

Ik kreeg na 10 jaar baby- of peutertijd weer tijd voor mezelf, kon weer sporten op tijden die ik graag wilde en had zowaar weer eens momenten dat ik weer even alleen was. Ja, ik kan niet anders zeggen dat toen ons derde kind naar school ging, ik dit voelde als zo’n grote en fijne mijlpaal dat ik er de vlag wel voor uit had willen hangen. Maar aan die ‘hoera-ik-voel-weer-vrijheid-jubelperiode’ is na vijf mooie jaren deze week abrupt een einde gekomen.

Maar wat heb ik genoten

Want oh wee, wat genoot ik van het zwanger zijn, het in verwachting zijn van een kind, van een nieuw leven. Wat genoot ik van die heerlijke babygeur, het knuffelen, de eerste geluidjes en nog mooier… Die eerste lach. Ik genoot van de eerste stapjes, de verwondering om dingen die voor grote mensen als zo gewoon zijn geworden, de oprechtheid. Wat genoot ik van die grappige uitspraken en van die heerlijk gebadderde kindjes op de bank na een dag vol avonturen. En wat genoot ik van die heerlijke bubbel waarin we als gezin leefden.

Geniet!

Na vijf jaren waarin het gevoel van vrijheid zege vierde, zie ik die mooie periode van daarvoor weer helder en moet ik helaas concluderen dat die fase voor mij voorbij is. Ik zal geen kinderen meer krijgen in dit leven, omdat mijn lijf dat niet toelaat en het ook gewoon ‘klaar’ is. En dat vind ik jammer. Want hoewel ik het startende moederschap als best wel intens heb ervaren, is het ook echt intens mooi, het aller zoetste wat mij ooit is overkomen. Dus komt ie voor de jonge moeders onder ons, die het soms ook gewoon pittig vinden; ‘geniet, geniet, geniet. Geniet van dat overweldigende maar o zo geweldige jonge moederschap. Geniet zo hard je kan, want voor je het weet is deze periode voorbij, het duurt echt, echt, echt – achteraf – maar zo kort. Maar pak ook lekker je eigen momenten waar je maar kan, dan geniet je misschien daarna net nog even wat harder ;-)’.