Beeld: Nadia Smiet

Afsluiting van een bijzonder schooljaar

Author Picture
Serie Blogger

Als je mij al wat langer volgt of eerdere blogs van mij hebt gelezen, weet je waarschijnlijk dat ik zzp’er ben in het onderwijs. Met mijn bedrijf Imparare Begeleiding en RT begeleid ik leerlingen in het basisonderwijs met kleine en grote hulpvragen. Dit doe ik zowel voor particulieren, als voor scholen en ik heb de afgelopen tijd ook deels als zzp’er voor de klas gestaan, naast al mijn andere werkzaamheden.

In deze laatste week voor de vakantie blik ik terug op een heel bijzonder schooljaar. Een schooljaar wat heel ‘normaal’ begon, met toffe opdrachten op verschillende scholen, een mooie groep particuliere leerlingen en een fijne opdracht als juf van groep 5 en een team topcollega’s. Dit schooljaar startte met zijn drieën. Het beloofde een prachtig jaar te worden.

In augustus hebben we (mijn vriendin en zakenpartner) ons aangemeld voor een nieuwe locatie, in het hartje van Vlaardingen. Na wat heen en weer gemail met de gemeente, mochten wij ons hier vestigen en begin september werd het huurcontract ondertekend.

Ondanks al deze hele fijne dingen liep het jaar toch anders dan verwacht. Het begon al aan het begin van het schooljaar. Een van mijn collega-zzp’ers besloot vanaf de kerstvakantie geen opdrachten van mij te willen overnemen. De wet DBA hijgde in haar nek en ze was bang dat de Belastingdienst haar en mij zou gaan controleren en beboeten, terwijl wij alles gewoon volgens de richtlijnen deden. Ondanks dat durfde ze het niet meer aan. Er was echter wel een overeenkomst getekend, deze moest worden aangepast en opnieuw ondertekend en ik kon op zoek naar oplossingen voor de projecten die zij van mij overnam. Gelukkig had ik een top-stagiaire die deze opdrachten heel goed kon opvangen en ik ben trots en dankbaar dat zij dit met zo veel passie en kunde heeft opgevangen.

Lees verder onder de advertentie
Lees ook

Wie heeft er gevapet? Wat je al niet tegenkomt in de klas of op school

Lees verder onder de advertentie

Niet lang daarna ontving ik een mail van mijn grootste opdrachtgever: vanaf 1 januari gaan we niet verder met zzp’ers, in welke vorm dan ook. Niet voor de klas (wat ik op zich nog begrijp) en ook niet in de begeleiding. Na meerdere gesprekken met het bestuur, overleg met de directie van de scholen (die mij heel graag wilden houden), verschillende toetsmomenten van de opdrachten en veel spanning kwam 2 dagen voor de kerstvakantie het verlossende woord: de begeleidingsopdrachten mochten (bij hoge uitzondering) worden afgemaakt, maar voor de klas mocht echt niet meer. Dat was flink balen en ook de kinderen uit mij klas vonden het heel lastig dat ik na de kerstvakantie niet meer terug kwam.

Natuurlijk ben ik niet stil blijven zitten en heb ik mij aangemeld bij het detacheringsbureau waar het bestuur bij is aangesloten. Voor hen was het ook onbegrijpelijk, het was zo duidelijk dat ik een echte ondernemer ben en geen schijnzelfstandige. Zelfs via dit bureau kreeg ik het niet geregeld, alleen als ik bij hun in dienst zou gaan…wat ik niet gedaan heb. De maanden die volgden waren dubbel. Aan de ene kant vond ik het heerlijk om op kantoor te zijn en kon ik genieten van de prachtige nieuwe locatie waar we zaten, maar aan de andere kant miste ik het lesgeven. Ik ben gaan studeren en heb 3 thuisstudies afgerond in deze periode. Omdat ik veel tijd had om te studeren, was ik er zo doorheen en lagen de diploma’s HSP-coach, ADHD-coach en Mindfulness voor Kinderen binnen een paar maanden op de mat. Nog steeds ben ik enorm trots dat ik in zo’n korte tijd deze opleidingen met succes heb kunnen afronden. Helaas werd het spaarpotje kleiner, want de inkomsten die ik voorheen had, waren weggevallen. Dit leverde stress op, veel stress. Net een nieuw pand, maar ook de zorg voor mijn gezin en spanning voor de toekomst.

In de tussentijd is mijn man ook gestart met zijn eigen onderneming, waar ik enorm trots op ben. Hij importeert de wijnen van mijn familie uit Italië en verkoopt ze hier in Nederland. Echt heel gaaf. Ondanks de pittige periode binnen mijn eigen bedrijf ben ik ook bezig om hem te helpen met zijn onderneming. Ik regel de sociale media, ben bij proeverijen aanwezig om te helpen en help met een stukje van de organisatie.

Veel van mijn particuliere leerlingen zaten op dat moment in groep 8 en na de eindtoets in februari werden hun dossiers afgerond. Hierdoor liep ook het aantal particulieren enorm terug, nog meer stress. De ervaring leert dat ik altijd wel een redelijke aanwas heb, maar deze leek ook uit blijven.

Gelukkig kon ik voor de laatste weken aan de slag in een groep 8 op de vrijdag, een invalklus van 12 weken. Een pittige opdracht. Groep 8 aan het einde van het jaar is sowieso al lastig, maar als invaller helemaal. De groep was pittig, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik vond het heerlijk om weer voor de klas te staan, ook al was het maar tijdelijk.

Alles leek uit elkaar te vallen, alles waar ik hard voor heb gewerkt en wat ik zorgvuldig heb opgebouwd leek weg te vallen. Allerlei scenario’s voor het nieuwe schooljaar zijn voorbij gekomen in mijn hoofd: deels weer in loondienst, nog even volhouden, in dienst bij het detacheringsbureau en zelfs volledig stoppen met Imparare.

Er zijn in deze periode vele mails gestuurd, naar schoolbesturen, naar scholen, naar intern begeleiders, naar verschillende instanties. Met weinig (nou ja, eigenlijk geen) succes en overal hetzelfde ‘we mogen geen zzp’ers meer inzetten’. Toch heb ik besloten niet te stoppen met wat goed voelde voor mij en dat is het voortzetten van mijn bedrijf. Ik heb mijn diensten uitgebreid naar middelbaar onderwijs, coaching en zelfs een aanbod voor volwassenen.

De periode voor de zomervakantie was een extreem drukke, met vele leuke ontwikkelingen. Meerdere toffe mensen ontmoet, een mooi project opgezet (of in ieder geval mee gestart), een gaaf stuk in de krant over onze ondernemingen, ik heb een artikel mogen schrijven voor Didactief (vakblad voor het onderwijs), mooie (sollicitatie)gesprekken gevoerd, meerdere opdrachtkansen zo in de laatste weken voor de vakantie (ik heb gewoon keuze en kan kiezen voor wat ik echt toffe opdrachten vind) en vele nieuwe aanmeldingen voor particuliere begeleiding van leerlingen. Ook heb ik gisteren een wat grotere opdracht aangenomen die perfect past bij mij; 1 dag voor de klas en 2 ochtenden begeleiden en coachen van mijn startende collega. Echt een hele gave opdracht waar ik ontzettend veel zin in heb!

Mensen beginnen Imparare steeds meer op te merken nu wel op onze nieuwe locatie zitten en steeds vaker lopen er mensen binnen voor advies of het maken van een afspraak. Zo gaaf om deze ontwikkeling te zien.

Als klap op de vuurpijl mocht ik bij de diploma-uitreiking van mijn collega Mina zijn. Als een enorm trotse stagebegeleider hebben we samen wat tranen gelaten, want wat hebben we veel meegemaakt dit schooljaar. Ze heeft er echt voor geknokt en alle tegenslagen heeft ze overwonnen.

Het is een bijzonder pittig schooljaar geweest, maar toch zijn er hele mooie dingen uit voortgekomen en ik heb ontzettend veel geleerd. Vooral over vertrouwen in mijzelf, in mijn eigen kunnen en in het universum (lekker zweverig, I know). Ik durf meer af te gaan op mijn gevoel, op wat bij mij past, op wat ik echt wil en ook echt kan. Nu eerst vakantie vieren en na de vakantie gaan we weer knallen.

MEER VAN DEZE SERIE

Bekijk alles

Series

Drie weken samensmelten – en toen weer loslaten

#Momlife

Het geheim van moeder zijn in combinatie met mijn bedrijf: Een goed vangnet

Series

Hoe wij in aanraking kwamen met Veilig thuis..

Juf Nadia

Serie Blogger

Hoi! Ik ben Nadia, trotse mama van Vito, getrouwd, juf in hart en nieren en zelfstandig ondernemer. Graag neem ik jullie mee in mijn drukke, maar gevarieerde leventje. 

Al mijn artikelen

Praat met mij in de community

OOK INTERESSANT

Bekijk alles

Series

Drie weken samensmelten – en toen weer loslaten

#Momlife

Het geheim van moeder zijn in combinatie met mijn bedrijf: Een goed vangnet

Series

Hoe wij in aanraking kwamen met Veilig thuis..